Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska, Andrzej Kołodziej (spr.), , Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego - oddala skargę -
Prezes Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej decyzją z dnia [...] maja 2013 r. znak: [...] wydaną na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), odmówił K. P. przyznania renty specjalnej.
W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że zgodnie z art. 82 ust. 1 ww. ustawy Prezes Rady Ministrów w szczególnie uzasadnionych przypadkach może przyznać emeryturę lub rentę na warunkach i w wysokości innej niż określone w ustawie. Przyznanie lub odmowa przyznania emerytury lub renty na podstawie tego upoważnienia ma charakter uznaniowy.
Świadczenie specjalne może być przyznane osobie posiadającej wybitne i niepowtarzalne zasługi w jakiejś dziedzinie aktywności, np. zawodowej, artystycznej, społecznej czy politycznej oraz w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych, wyjątkowych zdarzeń losowych. Sytuacja bytowa wnioskodawcy, choć brana jest pod uwagę, nie może być jedyną przesłanką uzasadniającą przyznanie takiego świadczenia.
Organ stwierdził, że okoliczności wynikające z uzasadnienia wniosku i nadesłanych dokumentów nie dają podstaw do przyznania K. P. świadczenia specjalnego. Wykazana działalność wnioskodawcy w zakresie krwiodawstwa nie posiada wymaganego charakteru wyjątkowego i jest niewystarczająca do wyróżnienia właśnie jego z grona innych honorowych dawców krwi.
K. P. złożył odwołanie od ww. decyzji. Podniósł w nim, że w związku ze swoim inwalidztwem uważa się za pokrzywdzonego przez Państwo Polskie i skorumpowaną biurokrację jaką jest orzecznictwo ZUS.
Podkreślił, że nikt nie zwraca uwagi na jego potrzeby i trudną sytuację życiową. Zamiast udzielić pomocy kolejne instytucje sugerują zwrócenie się o nią do członków najbliższej rodziny. Zaznaczył, że o należną pomoc będzie ubiegał się od Prezydenta RP, Helsińskiej Organizacji Praw Człowieka, a o swojej sytuacji powiadomi media.
Prezes Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. znak: [...] utrzymał w mocy ww. decyzję. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że zgodnie z przyjętymi zasadami postępowania, potwierdzonymi przez wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 października 2006 r., sygn. akt P 38/05 (123/9A/2006) oraz orzecznictwo sądów administracyjnych, świadczenie specjalne może być przyznane osobie legitymującej się wybitnymi, niepowtarzalnymi zasługami i osiągnięciami w jakiejś dziedzinie aktywności, np. na niwie zawodowej, społecznej, artystycznej, sportowej, czy też politycznej oraz w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Przy rozpatrywaniu wniosków o przyznanie świadczeń specjalnych sytuacja bytowa wnioskodawców brana jest pod uwagę, jednak nie stanowi ona jedynego kryterium oceny. W przeciwnym wypadku świadczenia specjalne zastępowałyby świadczenia przyznawane w ramach pomocy społecznej.
Wniosek o przyznanie świadczenia motywowany był brakiem możliwości uzyskania renty z tytułu niezdolności do pracy przyznawanej w trybie zwykłym oraz odmową przyznania renty w drodze wyjątku.