Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Administracji i Cyfryzacji w przedmiocie zwrotu podania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska Sędziowie WSA Adam Lipiński Jacek Fronczyk (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2013 r. sprawy ze skargi E. S. na postanowienie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu podania 1. oddala skargę; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego P. W. kwotę 360 zł (słownie: trzysta sześćdziesiąt złotych) oraz kwotę 82,80 zł (słownie: osiemdziesiąt dwa złote 80/100) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Inne orzeczenia o symbolu:
6199 Inne o symbolu podstawowym 619
Inne orzeczenia z hasłem:
Pracownicy urzędów państwowych
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Administracji i Cyfryzacji
Uzasadnienie strona 1/6

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] Minister Administracji i Cyfryzacji, stosując art. 66 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku E.S. z dnia [...] stycznia 2012 r., zwrócił zainteresowanemu przedmiotowe podanie.

W uzasadnieniu postanowienia organ wyjaśnił, że E.S. pismem z dnia [...] stycznia 2012 r. wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 1983 r. nr [...] oraz decyzji Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia [...] czerwca 1984 r. nr [...]. Kwestia dotycząca prowadzenia przez organ nadzoru postępowania o stwierdzenie nieważności powyższych decyzji została zakończona odpowiednio: ostatecznym postanowieniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] (prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2009 r. o sygn. akt II SA/Wa 469/09) oraz ostateczną decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 stycznia 2012 r. o sygn. akt I OSK 1774/11). Zarówno Minister, jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, a także Naczelny Sąd Administracyjny wskazali na niewłaściwość Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (aktualnie Minister Administracji i Cyfryzacji) w przedmiotowej sprawie. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (t. j.: Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953 ze zm.), w art. 2 tej regulacji zawarto delegację ustawową dla Rady Ministrów do określenia - w drodze rozporządzenia - stanowisk, na których w urzędach naczelnych, centralnych i terenowych organów administracji państwowej, Kancelarii Sejmu i Kancelarii Rady Państwa oraz urzędach podległych naczelnym organom władzy państwowej oraz naczelnym i centralnym organom administracji państwowej, zatrudniani pracownicy są urzędnikami państwowymi, w rozumieniu ustawy. Z przepisu § 3 pkt 16 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1982 r. w sprawie określenia stanowisk urzędniczych oraz zasad nawiązywania z urzędnikami państwowymi stosunku pracy na zasadzie mianowania (Dz. U. Nr 39, poz. 257) wynika, że stosunek pracy na podstawie mianowania nawiązuje się z urzędnikami państwowymi zatrudnionymi na stanowiskach [...] (miejskiego). E.S. był urzędnikiem zatrudnionym na podstawie mianowania. Przepis art. 38 ust. 1 ww. ustawy o pracownikach urzędów państwowych wskazywał, że od decyzji w sprawach wypowiedzenia lub rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym, przeniesienia albo zlecenia mu wykonywania innej pracy, przeniesienia na niższe stanowisko bądź zawieszenia w pełnieniu obowiązków urzędnik ten mógł, w terminie siedmiu dni, wnieść odwołanie do kierownika organu nadrzędnego nad urzędem, w którym jest zatrudniony. Od decyzji wydanej przez ministra odwołanie nie przysługiwało. Od decyzji w sprawach określonych w ust. 1 urzędnikowi państwowemu mianowanemu przysługiwała skarga do sądu administracyjnego na zasadach przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego (art. 38 ust. 2 ustawy). Spory o roszczenia ze stosunku pracy urzędników państwowych w sprawach niewymienionych w art. 38 ust. 1 rozpatrywane były w trybie określonym w Kodeksie pracy (art. 39 ustawy).

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6199 Inne o symbolu podstawowym 619
Inne orzeczenia z hasłem:
Pracownicy urzędów państwowych
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Administracji i Cyfryzacji