Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie przetwarzania danych osobowych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula - Dąbrowska (spr.) Sędziowie WSA Ewa Marcinkowska Andrzej Góraj Protokolant Sylwia Mikuła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2010 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/3

Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych decyzją z dnia [...] września 2009 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a., utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...], którą to decyzją odmówił uwzględnienia wniosku A. S. w zakresie przetwarzania jej danych osobowych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. W motywach uzasadnienia organ podał, że skarżąca zarzuciła organom kontroli skarbowej, że w trakcie prowadzonej kontroli dotyczącej wykonania przez nią obowiązków podatkowych zbierał jej dane osobowe dotyczące życia rodzinnego, stanu zdrowia, miejsca pochodzenia, miejsca zamieszkania, sposobu gromadzenia majątku. Nadto, że zbierane były dane osobowe jej rodziny dotyczące okresu nieobjętego kontrolą, oraz że dokumenty te były następnie przetwarzane w odrębnych postępowaniach kontrolnych.

Odmawiając uwzględnienia wniosku, organ podał, że w sprawie wystąpiły przesłanki legalizujące przetwarzanie danych osobowych, określone w art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.), zwanej dalej uodo.

Podkreślił, że stosownie do art. 286 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), kontrolujący są uprawnieni do żądania udostępnienia akt, ksiąg, wszelkiego rodzaju dokumentów związanych z przedmiotem kontroli. Nadto, stosownie do art. 286 § 1 pkt 9, są uprawnieni do przesłuchiwania świadków oraz innych osób wymienionych w art. 287 § 4 tej ustawy.

Przywołał też przepis art. 287 § 3 Ordynacji podatkowej, z którego wynika obowiązek udzielenia wszelkich informacji dotyczących przedmiotu kontroli oraz art. 285 a § 3 Ordynacji podatkowej.

Organ wyjaśnił, że stosownie do art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach ustala się na podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonych w tym roku mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym przed poniesieniem tych wydatków lub zgromadzeniem mienia, pochodzącym z przychodów uprzednio opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania.

W konkluzji, organ stwierdził, że działania Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. polegające na pozyskiwaniu danych o majątku, dochodach uzyskanych przez skarżącą znajdują uzasadnienie w art. 23 ust. 1 pkt 2 uodo w zw. z art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), albowiem dane te były niezbędne do ustalenia stanu majątkowego w okresie kontrolowanym. Podał też, że podstawę do pozyskania danych osobowych skarżącej stanowił przepis art. 7 ust. 1 ustawy o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 ze zm.).

Dodatkowo wyjaśnił, że wykorzystanie pozyskanych danych w innych postępowaniach kontrolnych było zgodne z art. 216 § 1 Ordynacji podatkowej i było zgodne z art. 180 § 1 i art. 181 Ordynacji podatkowej, bowiem w postępowaniach kontrolnych można dopuścić wszystkie dowody mogące przyczynić się do wyjaśnienia sprawy.

Strona 1/3