Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Sędziowie WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, Sławomir Fularski, Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi S. Z. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską - oddala skargę -
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i k.p.a. oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 576), utrzymał w mocy decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] cofającą S. Z. pozwolenie na broń palną myśliwską.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Komendant Główny Policji wskazał, iż organ I instancji cofnął S. Z. pozwolenie na broń palną myśliwską w związku z ustaleniem, iż prawomocnym od dnia [...] lutego 2012 r. wyrokiem Sądu [...] z dnia [...] stycznia 2012 r. został on skazany za przestępstwo z § 242 ust. 1 k.k. (kradzież) na karę 40 stawek grzywny, po 10 Euro każda.
S. Z. wniósł odwołanie od decyzji [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] lutego 2014 r., w którym zarzucił naruszenie art. 77 § 1 k.p.a. poprzez brak wyczerpującego zebrania materiału dowodowego i błędne ustalenie faktów w sprawie. Pełnomocnik strony podniósł, iż [...] wyrok skazujący S. Z. nigdy nie został mu doręczony, co w myśl [...] kodeksu postępowania karnego oznacza, że nie nabył on waloru prawomocności i z racji tego nie może stanowić podstawy do cofnięcia mu na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o broni i amunicji pozwolenia na broń. Pełnomocnik strony zakwestionował ponadto ustalenia organu I instancji co do umyślności popełnionego przez S. Z. przestępstwa z § 242 ust. 1 k.k. stwierdzając, iż okoliczność taka nie wynika z treści tego przepisu.
W dniu 9 maja 2014 r. pełnomocnik strony przesłał do Komendanta Głównego Policji wersję [...] i przetłumaczoną na język polski wypisu z rejestru karnego [...] o niekaralności strony na dzień [...] kwietnia 2014 r.
W związku z powyższym oraz mając na uwadze, że znajdujący się w aktach sprawy wydruk z Krajowego Rejestru Karnego RP sporządzony w dniu [...] stycznia 2014 r. potwierdzał aktualność skazania strony za przestępstwo z § 242 ust. 1 k.k. Organ II instancji pismem z dnia [...] czerwca 2014 r. zwrócił się do Krajowego Rejestru Karnego Ministerstwa Sprawiedliwości RP o informację na temat karalności strony. Z otrzymanej w dniu [...] lipca 2014 r. odpowiedzi wynikało, iż skazanie strony za przestępstwo z § 242 ust. 1 k.k. określone jako kradzież, było nadal aktualne.
Komendant Główny Policji nie znalazł podstaw do uwzględnienia odwołania i rozstrzygnięciem z dnia [...] sierpnia 2014 r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy podniósł, iż zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy o broni i amunicji, właściwy organ Policji obligatoryjnie cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba, której takie pozwolenie wydano, należy do osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2-6 tej ustawy. W niniejszej sprawie zastosowano pkt 6 lit. a) tego przepisu, w myśl którego pozwolenia na broń nie mogą posiadać osoby stanowiące zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego: skazane prawomocnym orzeczeniem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe. Zatem ustawodawca sam rozstrzygnął, iż wskazaną przesłankę zagrożenia uzasadnia sam fakt skazania za przestępstwo umyślne. Do oceny czy w danej spraw istnieje przesłanka cofnięcia pozwolenia na broń wystarcza zatem ustalenie przez organ Policji, że osoba posiadająca pozwolenie na broń jest skazana za przestępstwo, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o broni i amunicji. Popełnione przez posiadacza broni przestępstwo nie musi mieć z nią bezpośredniego związku.