Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Werpachowska, Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung (spr.), Sławomir Antoniuk, Protokolant referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi B.J. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie nakazu opróżnienia lokalu mieszkalnego oddala skargę
Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2014 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.) i art. 102, art. 112 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) oraz w związku z § 8 i § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. z 2013 r., poz. 823), po rozpoznaniu wniosku B. J. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję nr [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. zobowiązującą B. J. do opuszczenia lokalu mieszkalnego numer [...] przy [...] w W. oraz orzekającą o opróżnieniu lokalu wraz ze wszystkimi zamieszkałymi w nim osobami oraz rzeczami znajdującymi się w lokalu w terminie do dnia [...] lipca 2014 r.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. zobowiązał B. J. do opuszczenia lokalu mieszkalnego nr [...] przy [...] w W. oraz orzekł o opróżnieniu lokalu wraz ze wszystkimi zamieszkałymi w nim osobami oraz rzeczami znajdującymi się w lokalu w terminie do dnia [...] lipca 2014 r.
Organ ustalił bowiem, że przedmiotowy lokal nie jest zamieszkiwany przez najemcę i bez zgody właściciela jest użytkowany przez osobę trzecią dla ABW. Natomiast B. J. wraz z mężem posiadają tytuł prawny do domu jednorodzinnego we wsi C. gm. G. o powierzchni 170,2 m2. Jednocześnie organ ustalił, iż miejscowość C. jest miejscowością pobliską wobec miejsca pełnienia służby funkcjonariusza.
Od tej decyzji B. J. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
We wniosku podniosła, że zarzuca przedmiotowej decyzji naruszenie podstawowych zasad postępowania administracyjnego zawartych m. in. w art. 6, 7, 8, 9, 11 i 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.) w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy oraz naruszenie prawa materialnego, tj. art. 102 § 1 ustawy z dnia 24 maja
2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu poprzez błędne uznanie, że skarżąca nie spełnia wymogów określonych w tym przepisie i wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek organ wskazał, iż przyjęta przez skarżącą trasa przejazdu i dokonana interpretacja przepisów jest sprzeczna z zapisem art. 102 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu zwanej dalej "ustawą", który stanowi, że pod pojęciem miejscowości pobliskiej rozumie się miejscowość, do której czas dojazdu koleją lub autobusami, przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami nie przekracza w obie strony 2 godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliższej miejsca pełnienia służby do stacji (przystanku) najbliżej miejsca zamieszkania, bez uwzględnienia czasu dojazdu do i od (przystanku) w obrębie miejscowości, z której funkcjonariusz dojeżdża, oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe.