Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Walawski Sędzia WSA Joanna Kube Sędzia WSA Anna Mierzejewska (spr.) Protokolant Elwira Sipak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2010 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej i przeniesienia do rezerwy wskutek cofnięcia wymaganego poświadczenia bezpieczeństwa oddala skargę
Dyrektor Departamentu Kadr MON rozkazem personalnym nr [...] (pkt [...]) z dnia [...] maja 2009 r., wydanym na podstawie art. 112 ust. 1 pkt 2 oraz art. 115 ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r., Nr 141 poz. 892 ze zm.), § 14 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 stycznia 2008 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 23, poz. 137) zwolnił M. S. z zawodowej służby wojskowej i przeniósł do rezerwy, wskutek cofnięcia żołnierzowi wymaganego poświadczenia bezpieczeństwa.
Od powyższego rozkazu personalnego M. S. wniósł odwołanie do Ministra Obrony Narodowej.
W uzasadnieniu odwołania wskazał w szczególności, iż cofnięcie poświadczenia bezpieczeństwa dopuszczającego do informacji niejawnych oznaczonych klauzulą "tajne" nie jest równoznaczne z cofnięciem poświadczenia bezpieczeństwa, wymaganego na zajmowanym przez żołnierza stanowisku służbowym, dopuszczającego do informacji niejawnych oznaczonych klauzulą "poufne". Ponadto podkreślił, iż zwolnienie go ze służby wojskowej, będzie skutkowało znacznym pogorszeniem jego sytuacji rodzinnej, ponieważ jest jedynym żywicielem rodziny, a obecnie na rynku pracy będzie mu trudno znaleźć zatrudnienie.
Minister Obrony Narodowej, decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2009 r., działając na podstawie art. 127 § 2 i art. 138 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpoznaniu odwołania M. S. od rozkazu personalnego Dyrektora Departamentu Kadr MON nr [...] (pkt [...]) z dnia [...] maja 2009 r. w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej i przeniesienia do rezerwy wskutek cofnięcia wymaganego poświadczenia bezpieczeństwa, utrzymał w mocy zaskarżony rozkaz.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że M. S. pełnił zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym [...].
Decyzją Dyrektora Biura Ochrony Informacji Niejawnych Służby Kontrwywiadu Wojskowego z dnia [...] lipca 2008 r. cofnięto ww. poświadczenie bezpieczeństwa, wobec skazania w dniu [...] maja 2007 r. przez Wojskowy Sąd Garnizonowy w W. za popełnienie przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k., tj. prowadzenie pojazdu w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości, na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności warunkowo zawieszoną na okres próby wynoszący 1 rok i na podstawie art. 323 § 3 k.k., sąd orzekł obowiązek pozostawania przez oskarżonego na terenie macierzystej jednostki wojskowej w miejscu określonym przez dowódcę jednostki w czasie od zakończenia zajęć służbowych do capstrzyku, w każdy wtorek i czwartek, ponadto, orzeczono grzywnę, oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych przez okres 2 lat. Orzeczono również o świadczeniach pieniężnych na cele społeczne i podaniu wyroku do publicznej wiadomości.
Biorąc pod uwagę karny wyrok skazujący Dyrektor Biura Ochrony Informacji Niejawnych Służby Kontrwywiadu Wojskowego uznał, że M. S. nie daje rękojmi zachowania tajemnicy.