Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Andrzej Góraj Sędzia WSA - Adam Lipiński Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant - specjalista Elwira Sipak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi K.F. na postanowienie Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy sprostowania świadectwa służby - oddala skargę -
Po wystawieniu przez Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej w dniu [...] października 2013 r. świadectwa służby K. F. świadectwa służby, wymieniony skarżący w tym samym dniu wystąpił do organu o jego sprostowanie.
Natomiast Komendant [...] Oddziału Straży Granicznej pismem z dnia [...] października 2013 r. odmówił sprostowania świadectwa służby z dnia [...]października 2013 r.
Wobec powyższego skarżący w dniu [...] listopada 2013 r. zażalenie do Komendanta Głównego Straży Granicznej, zaś Komendant Główny Straży Granicznej w odpowiedzi na powyższe pismem z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] postanowił uchylić świadectwo służby z dnia[...] października 2013 r. i polecił Komendantowi [...] Oddziału Straży Granicznej wydanie nowego świadectwa służby.
W związku z powyższym Komendant [...] Oddziału Straży Granicznej wystawił skarżącemu K. F. w dniu [...] lutego 2014 r. nowe świadectwo służby, zaś skarżący pismem z dnia [...] lutego 2014 r. wniósł o jego sprostowanie, po czym Komendant [...] Oddziału Straży Granicznej nie uwzględnił żądania i pismem z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] odmówił sprostowania świadectwa służby.
Powyższe pismo stało się przedmiotem zażalenia skarżącego z dnia [...] kwietnia 2014 r. skierowanego do Komendanta Głównego Straży Granicznej na odmowę sprostowania świadectwa służby. W uzasadnieniu odniósł się do kwestii umieszczenia w świadectwie służby informacji dotyczącej zaległych urlopów oraz ekwiwalentu za niewykorzystane zaległe urlopy. Wskazał w nim ilość zaległych urlopów w rozbiciu na poszczególne lata, która powinna być ujęta w treści świadectwa służby (łącznie 135 dni), jak również liczbę dni urlopu zaległego, za który został wypłacony ekwiwalent (90 dni). Z kolei w piśmie uzupełniającym z dnia [...] kwietnia 2014 roku zawarł kolejne uwagi dotyczące nieumieszczenia w świadectwie danych co do pobieranego zwiększenia dodatku służbowego z tytułu pełnienia służby granicznej w bezpośredniej ochronie granicy państwowej lub kontroli ruchu granicznego oraz zwiększenia dodatku dla funkcjonariuszy pełniących służbę w wydziałach zabezpieczenia.
Komendant Główny Straży Granicznej postanowieniem z dnia [...] maja 2014 r. nr [...], działając na podstawie art. 134 w zw. z art. 144 k.p.a. oraz w zw. z § 6 ust. 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2002 r. w sprawie świadectw służby i opinii o służbie funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 81, poz. 738), stwierdził uchybienie terminu do złożenia zażalenia.
Powyższe rozstrzygniecie stało się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 20 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 1291/14, uchylił zakażone postanowienie i stwierdził, że nie podlega ono wykonaniu w całości. Nakazał także organowi drugiej instancji merytoryczne rozpoznanie zażalenia na rozstrzygnięcie Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej o odmowie sprostowania świadectwa służby.
W tej sytuacji Komendant Główny Straży Granicznej postanowieniem z dnia [...] września 2015 r. nr [...], mając za podstawę § 6 ust. 5 pkt 2 cytowanego już wyżej postanowienia, nie uwzględnił zażalenia z dnia [...] kwietnia 2014 r. W uzasadnieniu podał, że ujęte w świadectwie służby informacje odnośnie wykorzystanych urlopów wypoczynkowych, jak również wypłaconego ekwiwalentu za urlop zostały podane prawidłowo. Zgodnie bowiem z przepisami cytowanego wyżej rozporządzenia, jak też zapisami zawartymi we wzorze świadectwa służby stanowiącym załącznik do tegoż rozporządzenia, w świadectwie służby umieszcza się informacje o liczbie dni urlopu wypoczynkowego oraz urlopu dodatkowego przysługującego i wykorzystanego w roku w którym ustał stosunek służbowy. Podobnie uregulowano również kwestię wskazania w świadectwie służby liczby dni urlopu niewykorzystanego, za które wypłacono ekwiwalent pieniężny i wskazaniu podlegają tylko dni urlopu niewykorzystanego w roku kalendarzowym, w którym stosunek służbowy został rozwiązany. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 roku o Straży Granicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 1402 ze zm.), funkcjonariuszom przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 30 dni kalendarzowych z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy. W kontekście powyższego stwierdzono, iż w roku, w którym ustał stosunek służbowy, tj. 2013, skarżący nabył prawo do 30 dniu urlopu wypoczynkowego, który nie został wykorzystany. Jedynie stan wykorzystania tego urlopu winien zostać określany w świadectwie służby. Podobnie wygląda kwestia wskazania liczby dni urlopu wypoczynkowego, za który wypłacono ekwiwalent. Podkreślono, iż w myśl obowiązujących przepisów w świadectwie służby podaje się informację niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku służbowego i uprawnień z ubezpieczenia społecznego zwalnianego funkcjonariusza. W kontekście powyższego nie jest to miejsce do wykazywania urlopów przysługujących funkcjonariuszowi za poprzednie lata (niewykorzystanych) czy też ekwiwalentu wypłacanego z tego tytułu. W związku z powyższym Komendant [...] Oddziału Straży Granicznej w świadectwie służby z dnia [...] lutego 2014 r. w sposób prawidłowy wykazał liczbę dni urlopu wypoczynkowego przysługującego i wykorzystanego w roku, w którym ustał stosunek służbowy (wykorzystany urlop wypoczynkowy za 2013 rok w wymiarze 00 dni (przysługiwał 30 dni) oraz liczbę dni urlopu wypoczynkowego za rok, w którym ustal stosunek służbowy za który wypłacono ekwiwalent pieniężny (30 dni). Nawiązując natomiast do podnoszonego przez skarżącego tematu wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystane urlopy wskazano, iż powyższe nie podlega ocenie w niniejszej sprawie. Odnosząc się z kolei do wskazanej przez kwestii ujęcia w świadectwie służby składników uposażenia w tym zwiększenia dodatku służbowego z tytułu pełnienia służby w bezpośredniej ochronie granicy państwowej lub kontroli ruchu granicznego oraz pełnienia służby w wydziale zabezpieczenia stwierdzono, iż powyższa materia została w kwestionowanym świadectwie służby ujęta w sposób prawidłowy. Jak wynika z dokumentów zgromadzonych w sprawie (wydruki dotyczące wysokości uposażenia) oraz z pisma Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej z dnia [...] marca 2014 roku, w części VI pkt 2 świadectwa służby organ wskazał wysokość i składniki uposażenia określone wg grup zaszeregowania dla ostatnio zajmowanego przez skarżącego stanowiska w danej grupie. Wykazano więc składniki uposażenia odpowiadające ostatniemu wypłaconemu uposażeniu na ostatnio zajmowanym w danej grupie zaszeregowania stanowisku służbowym. Taki sposób ujęcia powyższych informacji należy uznać za zgodny z żądaniem zawartym w piśmie skarżącego z dnia [...] października 2013 r., w którym skarżący wniósł aby w nowym świadectwie "umieścić informację o wysokości i składnikach mojego uposażenia na każdym ze stanowisk służbowych zajmowanych przez moją osobę w Straży Granicznej".