Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie WSA Maria Werpachowska (spraw.), Danuta Kania, Andrzej Kołodziej, Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2015 r. sprawy ze skargi P. K. na postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie przyznania emerytury w drodze wyjątku - oddala skargę -
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z dnia [...] lipca 2014 r. znak sprawy: [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.); zwanej dalej k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku P.K. o ponowne rozpatrzenie sprawy od postanowienia z dnia [...] czerwca 2014 r. znak sprawy: [...] o zawieszeniu postępowania w sprawie emerytury w drodze wyjątku, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie
W uzasadnieniu powyższego postanowienia organ stwierdził, że postępowanie odwoławcze w przedmiocie przyznania P.K. emerytury w drodze wyjątku, na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.), zostało zawieszone z uwagi na złożone przez wnioskodawcę odwołanie od decyzji organu rentowego o rentę z tytułu niezdolności do pracy w trybie zwykłym do Sądu Okręgowego - XIV Wydział Ubezpieczeń Społecznych w W., którego dotychczas nie rozpoznano. Fakt ten powoduje, że do czasu zakończenia przedmiotowej sprawy, zachodzi podstawa do zawieszenia, na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., postępowania, co do ustalenia uprawnień do świadczenia w drodze wyjątku na podstawie powołanego art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie P.K. zakwestionował postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2014 r. uznając je za krzywdzące, niezrozumiałe i nieuwzględniające jego tragicznej życiowej sytuacji.
Skarżący wskazał, że obecnie nie jest w stanie podjąć pracy fizycznej z uwagi na podstawowe wykształcenie i wciąż pogarszający się stan zdrowia (bóle głowy, kręgosłupa, osłabienie). Ma trudności w poruszaniu się i wymaga opieki osoby trzeciej. Podkreślił, że leczy się regularnie w poradni [...], a niezdolność do pracy wystąpiła już od 2009 r.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację wyrażoną w zaskarżonym postanowieniu. Wyjaśnił, że Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie może wydać decyzji w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku do momentu, aż nie zostanie ustalone, czy skarżący posiada prawo do świadczeń w trybie zwykłym, ponieważ warunkiem ubiegania się o świadczenie, na podstawie art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jest brak uprawnień do świadczeń w trybie zwykłym, a ten nie został stwierdzony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W świetle art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym stosownie do § 2 art. 1 tej ustawy kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów stwierdzić należy, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.