Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz, Protokolant Beata Gibzińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2010 r. sprawy ze skargi R. J. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną myśliwską oddala skargę
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a k.p.a. oraz art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] odmawiającą wydania R. J. pozwolenia na broń palną myśliwską do celów sportowych.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Komendant Główny Policji podniósł, iż wnioskiem z dnia 11 sierpnia 2008 r. pełnomocnik R. J. zwrócił się do Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. z prośbą o wydanie jego mandatowi pozwolenia na broń palną myśliwską wskazując, iż jest on członkiem PZŁ i uzyskał podstawowe uprawnienia łowieckie. Do wniosku dołączył dokumenty potwierdzające powyższe fakty oraz wymagane orzeczenie lekarskie i orzeczenie psychologiczne stwierdzające, że wnioskodawca posiada zdolność do dysponowania bronią.
W toku przeprowadzonego w tej sprawie postępowania organ I instancji ustalił, że w przeszłości R. J. wchodził w konflikt prawem: w 1997 r. prowadzone było przeciwko niemu postępowanie karne o przestępstwo z art. 208 kk (wspólnie z inną osobą dokonał kradzieży dwóch rowerów), zakończone wyrokiem skazującym, w 1998 r. postępowanie o przestępstwo z art. 190 kk, zakończone umorzeniem, zaś w 2007 r. postępowanie o przestępstwo z art. 90 ustawy Prawo budowlane, które z uwagi na znikomą szkodliwość czynu również umorzono. Ponadto wymieniony bardzo często popełniał wykroczenia w ruchu drogowym; w latach 2003 - 2008 takich wykroczeń było 15. Dodatkowo organ ustalił, iż toczyły się w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego w [...] dwa postępowania administracyjne dotyczące wybudowania przez wnioskodawcę wiaty [...] oraz miejsc parkingowych, utwardzenia placu manewrowego oraz dojazdu bez uzyskania wymaganego pozwolenia na budowę. Dlatego, mimo dobrej opinii wystawionej przez Sołtysa [...], Sekretarza Gminy [...] oraz Koło Łowieckie [...] i ustabilizowanego życia (małżeństwo, dziecko, stała praca), Komendant Wojewódzki Policji w G. powziął wobec niego obawę, że może on użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego (art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji) i na tej podstawie decyzją z dnia 10 grudnia 2008 r. odmówił wydania wnioskodawcy pozwolenia na broń palną myśliwską.
Od tej decyzji pełnomocnik strony wniósł w ustawowym terminie odwołanie do Komendanta Głównego Policji, wnosząc o jej uchylenie.
Komendant Główny Policji po przeprowadzeniu postępowania i ponownym rozpatrzeniu sprawy, uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
W ponownym postępowaniu organ I instancji wyjaśnił sposób zakończenia postępowań karnych toczących się w sprawach strony ustalając, iż postępowanie karne w sprawie popełnienia przez nią czynu z art. 190 § 1 kk zakończyło się wydaniem przez Prokuraturę Rejonową w [...] postanowienia sygn. akt. [...] z dnia [...] listopada 1998 r. o umorzeniu dochodzenia z powodu braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu. Ta sama Prokuratura postanowieniem z dnia [...] września 2006 r., sygn. akt. [...] umorzyła również dochodzenie w sprawie naruszenia przez stronę art. 90 w zw. z art. 48 ust. 1 w zw. z art. 49b ustawy Prawo budowlane, wobec stwierdzenia znikomej społecznej szkodliwości czynu. Umorzone zostało również dochodzenie w sprawie przestępstwa skarbowego określonego w art. 86 § 4 kks w zb. z art. 63 § 3 kks w zw. z art. 7 § 1 kks z powodu niewykrycia sprawcy czynu. Natomiast postępowanie karne dotyczące popełnienia czynu z art. 208 kk zostało zakończone przez Sąd Rejonowy w [...] prawomocnym wyrokiem skazującym z dnia [...] października 1997 r., sygn. akt. [...]. Na jego mocy wnioskodawca został skazany na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym wykonanie kary warunkowo zawieszono na okres 4 lat próby i oddano go pod dozór kuratora. Na mocy tego wyroku zobowiązano skazanego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez uiszczenie równowartości skradzionych rowerów w sumie 660 zł na rzecz pokrzywdzonych w terminie do trzech miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku. Ponadto organ ustalił, iż prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] grudnia 2006 r., sygn. akt. [...] wymieniony został uznany winnym popełnienia wykroczenia z art. 88 kw, za które wymierzono mu karę grzywny w wysokości 100 zł. Popełniony czyn polegał na tym, iż 25 stycznia 2006 r. na drodze publicznej prowadzącej z miejscowości [...] do miejscowości [...] kierował samochodem osobowym bez wymaganych świateł mijania, a następnie odmówił przyjęcia mandatu karnego kredytowanego w wysokości 100 zł nałożonego przez funkcjonariusza Straży Granicznej. Organ dokonał przesłuchania świadków na okoliczność ustalenia przebiegu zdarzenia, w którym wnioskodawca miał grozić jednemu z nich. Ustalono, iż zdarzenie miało charakter incydentalny, a osoba "poszkodowana" nie wnosiła żadnego oficjalnego zawiadomienia, jedynie poprosiła dzielnicowego o przeprowadzenie na ten temat rozmowy z R. J.