Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung Sędziowie WSA Ewa Kwiecińska WSA Sławomir Antoniuk (spr.) Protokolant Sylwia Mikuła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi Z. N. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej - oddala skargę -

Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Rady Ministrów
Uzasadnienie strona 1/6

Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] odmawiającą Z.N. przyznania świadczenia specjalnego.

Z ustaleń Prezesa Rady Ministrów i akt administracyjnych wynika następujący stan sprawy:

Z. N., urodzony [...], zwrócił się do Prezesa Rady Ministrów z prośbą o przyznanie mu świadczenia specjalnego - emerytury na warunkach określonych w art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.). Wniosek swój motywował faktem, iż jest jedynym opiekunem małoletniej córki A.N., urodzonej [...] (16 lat), która jest dzieckiem upośledzonym w stopniu głębokim [...]. Cierpi na [...], leczona jest z powodu [...]. ZUS odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawną córką, gdyż w myśl nieobowiązującego od dnia 1 stycznia 1999 r. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki (Dz. U. Nr 28, poz. 146) wnioskodawca nie zaprzestał pracy do dnia 31 grudnia 1998 r., czyli do daty w której przestało obowiązywać powołane rozporządzenie. Dlatego wnioskodawca zmuszony jest nadal pracować ([...]), a córką zajmuje się jej babcia (matka wnioskodawcy) E.N. Wnioskodawca podniósł, iż jego matka jest osobą cierpiącą na [...]. Z powodu wieku nie jest już w stanie podołać obowiązkom opiekuńczym. Dlatego też zainteresowany uważa, iż złożenie wniosku o świadczenie specjalne stało się konieczne. Jednocześnie wnioskodawca podniósł, że ze względu na charakter jego pracy i zatrudnienie w fabryce samochodów małolitrażowych oraz wielokrotne nagradzanie go za postawę zawodową i społeczną należy uznać, iż posiada on zasługi istotne dla całej Polski. Wnioskodawca przysłał dwa listy gratulacyjne (z 1986 r. i z 1988 r.) za wzorową i ofiarną pracę oraz zaangażowanie w realizację zadań postawionych przed [...]. Wymieniony w [...] pracował od dnia [...] 1978 r. do dnia [...] 1994 r. jako [...]. Następnie również jako [...] przez półtora roku pracował w spółce [...] i od [...] 1996 r. do chwili obecnej pracuje w pełnym wymiarze czasu pracy w spółce [...]. Początkowo jako [...], a obecnie jako [...] w systemie pracy zmianowej. Ponadto wnioskodawca nadesłał aktualne orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności córki wydane okresowo do dnia 22 maja 2011 r. W orzeczeniu m.in. wskazano, iż córka wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Po wszczęciu postępowania organ ustalił, iż córka wnioskodawcy uczęszcza do Zespołu Edukacyjno-Terapeutycznego dla dzieci upośledzonych w stopniu umiarkowanym i znacznym w Specjalnym Gimnazjum nr [...] w D.i uczestniczy w zajęciach 5 dni w tygodniu w godzinach od 9:55 do 16:00. Dodatkowo korzysta ze specjalistycznych usług opiekuńczych w wymiarze 4 godziny dziennie od poniedziałku do piątku. Z opinii wychowawcy klasy wynika, iż córka wnioskodawcy nie potrafi pozostać w bezruchu nawet przez krótki okres czasu, nie jest w stanie skupić się dłużej nad wykonywaną czynnością, przez cały czas bawi się własnym głosem, wokalizuje, głośnym krzykiem wyraża swoje emocje, zmuszając tym otoczenie do ciągłego zwracania na siebie uwagi. Wypowiada się prostymi zdaniami, jednak często niepoprawnie pod względem artykulacyjnym i gramatycznym. Wymaga stałej kontroli i uwagi osoby dorosłej.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Rady Ministrów