Sprawa ze skargi na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek, Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas (spr.), Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Protokolant Referent stażysta Joanna Mazur po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2019 r. sprawy ze skargi I.W. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/7

Komendant Główny Straży Granicznej (dalej Komendant) decyzja z [...] czerwca 2018 r., nr [...], działając na podstawie art. 127 § 3 w związku z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 r. poz. 1257; dalej "Kpa.") oraz 99a ust. 1 pkt 9 i art. 101 ust. 5 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej

(Dz.U. z 2017 r. poz. 2365 ze zm.; dalej ustawa), po rozpoznaniu wniosku I. W. (dalej skarżący) o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Komendanta z [...] marca 2018 r., nr [...], orzekającą o opróżnieniu lokalu mieszkalnego nr [...] przy ul. [...] w W., utrzymał w mocy wspomnianą decyzję wydaną w I instancji.

Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie sprawy.

Jak wynika z pisma Komendanta z [...] maja 2014 r. skierowanego do skarżącego, w dniu [...] kwietnia 2014 r. Dyrektor Zarządu Zasobów Mieszkaniowych MSW zwrócił się do Komendanta z wnioskiem o wszczęcie, wobec osób zajmujących lokal mieszkalny nr [...] przy ul. [...] w W., postępowania administracyjnego o opróżnienie tego lokalu mieszkalnego w związku z zaleganiem w opłatach czynszowych na kwotę 2.248,14 złotych. Jednocześnie Komendant na podstawie art. 99a ust. 1 pkt 4 ustawy wezwał skarżącego do uregulowana zaległych i bieżących należności w terminie miesiąca od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem wydania decyzji o opróżnieniu ww. lokalu mieszkalnego.

W związku z ustaleniem, że małżonka skarżącego stała się właścicielem domu jednorodzinnego w C., którego powierzchnia odpowiadała należnej wymienionemu normie zaludnienia, Komendant decyzją z [...] lipca 2014 r., nr [...], orzekł o opróżnieniu przez byłego funkcjonariusza (skarżącego) wraz ze wszystkimi osobami wspólnie zamieszkującymi lokalu mieszkalnego nr [...] przy ul. [...] w W.

Skarżący złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Komendant decyzją z [...] października 2014 r., nr [...], utrzymał ww. decyzję z [...] lipca 2014 r. w mocy. Wskazał, że zgodnie z art. 7 Kpa. wyjaśnił stan faktyczny sprawy, dotrzymując przy tym zasady prawdy obiektywnej oraz wyjaśnił przesłanki podjęcia decyzji, czym zadośćuczynił art. 8, art. 11, art. 77 § 1 i art. 107

§ 3 Kpa. Zdaniem Komendanta, przepisy ustawy, normujące uprawnienia mieszkaniowe funkcjonariuszy, mają również zastosowanie do byłego funkcjonariusza Straży Granicznej. Wskazał, że stanowisko co do zastosowania przepisu art. 99a ust. 1 pkt 9 ustawy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym (m.in. wyroki NSA z dnia 6 maja 2008 r., sygn. akt I OSK 779/17 i z dnia

3 lipca 2013 r., sygn. akt I OSK 2108/12, którymi oddalono skargi kasacyjne byłych funkcjonariuszy w sprawach o opróżnienie lokali mieszkaniowych będących w dyspozycji Straży Granicznej przez byłych funkcjonariuszy i członków ich rodzin).

Decyzja Komendanta z [...] października 2014 r. stała się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Sąd wyrokiem z dnia 10 września 2015 r., sygn. akt II SA/Wa 107/15, uwzględnił skargę i uchylił obie wspomniane decyzje Komendanta. W motywach podjętego rozstrzygnięcia Sąd wskazał w szczególności, że obecnie zarówno na gruncie egzekucji sądowej, jak i administracyjnej, wymaga się precyzyjnego określenia osób podlegających eksmisji, jest to niezbędne dla prawidłowej realizacji ewentualnego tytułu wykonawczego. Sąd stwierdził, że decyzja o opróżnieniu lokalu mieszkalnego oparta o przepis art. 95 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, winna precyzować w osnowie wszystkie osoby zobowiązane do tej czynności, gdyż określenie, że obowiązek ten ma wykonać strona i pozostałe osoby w nim zamieszkałe narusza przepis art. 95 ust. 4 ustawy o Policji. Zdaniem Sądu, zarzut uchybienia temu przepisowi mieści się w ramach podstawy naruszenia prawa materialnego, bowiem taki ma on charakter. W konsekwencji Sąd przyjął, że wobec tożsamego brzmienia art. 99a ust. 2 ustawy i art. 95 ust. 4 ustawy o Policji, powyższy pogląd należy uznać za wiążący również w sprawach dotyczących opróżnienia lokali mieszkalnych rozpatrywanych na gruncie ustawy o Straży Granicznej.

Strona 1/7