Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung, Sędziowie WSA Andrzej Kołodziej (spr.), Stanisław Marek Pietras, Protokolant Referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2012 r. sprawy ze skargi L. J. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania 1) stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia, 2) określa, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości
Aktem mianowania z dnia [...] listopada 2009 r. Dyrektor Izby Celnej w [...] mianował L. J. z dniem [...] listopada 2009 r., na podstawie art. 223 ust. 1 i ust. 5 oraz art. 115 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323), na stopień służbowy [...] w korpusie podoficerów Służby Celnej.
Pismem z dnia [...] sierpnia 2010 r. L. J. zwrócił się do Dyrektora Izby Celnej w [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy z uwagi na pominięcie przy mianowaniu przepisu art. 223 ust. 7 ustawy o Służbie Celnej.
Dyrektor Izby Celnej w [...] pismem z dnia [...] października 2010 r. poinformował funkcjonariusza, że mianowanie nastąpiło zgodnie z przepisem art. 223 ust. 1-7 ustawy o Służbie Celnej. Ponadto proces mianowania na nowe stopnie służbowe został zakończony i brak jest podstaw do pozytywnego rozpatrzenia wniosku.
W odwołaniu od aktu mianowania (decyzji) z dnia [...] listopada 2009 r., skierowanym do Szefa Służby Celnej, L. J. zarzucił mu:
1. naruszenie przepisów postępowania administracyjnego:
a) rażące naruszenie zasady praworządności wyrażonej w art. 6 k.p.a. oraz bezpośrednio w art. 7 Konstytucji RP, poprzez nieuwzględnienie przepisu prawa powszechnie obowiązującego (art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej) i rozstrzygnięcie sprawy w oparciu o interpretacje Szefa Służby Celnej zawarte w pismach [...] oraz [...],
b) rażące naruszenie art. 7 k.p.a., poprzez wydanie decyzji bez niezbędnego wyjaśnienia stanu faktycznego w postaci zajmowania przez odwołującego stanowiska związanego z podporządkowaniem funkcjonariuszy celnych lub pracowników,
2. naruszenie przepisu prawa materialnego w postaci art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej, poprzez jego błędną wykładnię w zakresie pojęcia "przed dniem wejścia w życie ustawy" oraz jego niezastosowanie przy rozstrzygnięciu sprawy.
Z uwagi na powyższe zarzuty wniósł o:
1. uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez mianowanie odwołującego na stopień [...] w korpusie oficerów młodszych Służby Celnej, ewentualnie,
2. uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji oraz wskazanie, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy należy wziąć pod uwagę dyspozycję art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej,
3. przywrócenie terminu do wniesienia odwołania z uwagi na brak pouczenia co do trybu zaskarżenia aktu mianowania (art. 112 k.p.a.).
Szef Służby Celnej decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2011 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał mocy zaskarżoną decyzję w zakresie określenia korpusu.
W odniesieniu do wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania stwierdził w uzasadnieniu, że przy uwzględnieniu treści art. 112 k.p.a. brak jest podstaw prawnych do wydania postanowienia w trybie art. 59 § 1 k.p.a. o przywróceniu terminu do wniesienia odwołania.