Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Ewa Grochowska-Jung (spr.), Sędzia WSA - Ewa Pisula- Dąbrowska, Sędzia WSA - Sławomir Antoniuk, Protokolant - Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby funkcjonariusza Służby Więziennej oddala skargę.
W dniu 13 października 2008 r. M. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] września 2008 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia skarżącego ze Służby Więziennej.
Powyższe decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Orzeczeniem z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] Wojewódzka Komisja Lekarska MSWiA w R. uznała M. P. za całkowicie niezdolnego do służby w Służbie Więziennej. Orzeczenie to zostało zatwierdzone przez Okręgową Komisję Lekarską MSWiA w K. w dniu [...] lipca 2008 r.
W tej sytuacji Dyrektor Generalny Służby Więziennej decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...], na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) - zwanej dalej k.p.a., art. 39 ust. 2 pkt 1 i art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.), zwolnił M. P. ze Służby Więziennej z dniem [...] lipca 2008 r. Decyzji tej, na podstawie art. 108 § 1 k.p.a., nadano rygor natychmiastowej wykonalności ze względu na ochronę zdrowia skarżącego.
Od powyższej decyzji M. P. wniósł w dniu 4 sierpnia 2008 r. odwołanie, w którym podniósł, że pogorszenie stanu zdrowia było wynikiem dyskryminacyjnego postępowania przełożonego. Dyskryminacja ta polegała na poinformowaniu skarżącego o planowanym zwolnieniu go ze służby w związku z nabyciem prawa do emerytury oraz na pozbawieniu możliwości świadczenia pracy w kwietniu i lipcu 2007 r., a także inne działania, które, według skarżącego, miały zmusić go do niekorzystnego postępowania.
Nadto M. P. podkreślił, że natychmiastowe zwolnienie ze służby, bez uprzedniego rozstrzygnięcia stopnia zawinienia organu publicznego w zakresie wcześniejszego postępowania zmierzającego do zwolnienia skarżącego ze służby, nie leży w jego interesie prawnym.
Decyzją z dnia [...] września 2008 r. nr [...] Minister Sprawiedliwości utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Minister uznał bowiem, że wskazana wyżej decyzja została wydana zgodnie z prawem. Organ wskazał, że zwolnienie ze służby było wynikiem orzeczenia o całkowitej niezdolności do służby, które stanowi obligatoryjną podstawę zwolnienia ze służby, na podstawie art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o Służbie Więziennej. Natomiast rygor natychmiastowej wykonalności decyzji podyktowany był przesłanką ochrony zdrowia skarżącego oraz niemożnością dopuszczenia do służby funkcjonariusza całkowicie do niej niezdolnego.
Odnosząc się do zarzutów skarżącego dotyczących bezprawnych działań Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej, Minister wyjaśnił, że są one przedmiotem postępowania skargowego, stąd nie zostały zbadane w niniejszym postępowaniu.