Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji przyznającej pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska (spr.), Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Protokolant Bartosz Piwoński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2010 r. sprawy ze skargi A. J. na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji przyznającej pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w [...] nr [...] z dnia [...] maja 2009 r. 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] , wydaną na podstawie art. 156 § 1 pkt. 2, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w związku z art. 90 ust. 1 i art. 91 ust. 1 - 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (t.j. Dz.U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.), Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w [...] stwierdził z urzędu nieważność decyzji Dyrektora Zakładu Karnego w [...] z dnia [...] września 2006 r. nr [...] , przyznającej A. J. pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w toku przeprowadzonego postępowania administracyjnego stwierdzono, iż T. J. (mężowi A. J.) została przyznana pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego, na podstawie decyzji Dyrektora Zakładu Karnego w [...] z dnia [...] kwietnia 2004 r. nr [...] , w związku z czym T. J. został uznany za osobę, która skorzystała z pomocy finansowej na uzyskanie domu jednorodzinnego, w miejscowości pobliskiej pełnienia służby, tj. w [...] , przy ul. [...] . Z dalszych ustaleń organu wynika, że A. J. złożyła w dniu 11 lipca 2006 r. do Dyrektora Zakładu Karnego w [...] wniosek o udzielenie pomocy finansowej na budowę domu jednorodzinnego w miejscowości [...] przy ulicy [...] , który ponowiła w dniu 8 sierpnia 2006 r. Organ podał, że po zebraniu odpowiedniej dokumentacji związanej z budową oraz po zasięgnięciu opinii min. radcy prawnego Zakładu Karnego w [...] , wydał w dniu [...] września 2006 r. decyzję nr [...] przyznającą A. J. pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego w związku z budową domu, w wysokości 25 % wartości lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej 50 m2, tj. w wysokości [...] zł. Organ stwierdzając nieważność tej decyzji podał, że Dyrektor Zakładu Karnego w [...] , wydając decyzję o przyznaniu pomocy finansowej naruszył przepisy art. 90 ust. 1, art. 85 ust. 1 i art. 91 ust. 1 pkt. 1 - 3 ustawy o Służbie Więziennej oraz przepis § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 czerwca 2003 r. w sprawie pomocy finansowej przysługującej funkcjonariuszom Służby Więziennej na uzyskanie lokalu mieszkalnego (Dz.U. nr 132, poz. 1235). Zgodnie bowiem z § 2 pkt 1 rozporządzenia - pomoc finansową przyznaje się jednorazowo funkcjonariuszowi, który spełnia warunki do przydzielenia mu lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej, a takiego lokalu nie otrzymał. Organ wskazał, że z jego ustaleń wynika, iż przyznanie pomocy finansowej T. J. decyzjami wydanymi na podstawie zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 września 1997 r. w łącznej wysokości nie niższej niż 20 % przysługującego lokalu mieszkalnego, spowodowało wygaśnięcie uprawnienia wynikającego z art. 85 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej w stosunku do obojga małżonków, a tym samym spowodowało wygaśnięcie uprawnienia również w stosunku do A. J., małżonkowi T. J.. Organ wskazał, że zagadnienia dotyczące mieszkań funkcjonariuszy Służby Więziennej uregulowane są w rozdziale 6 ustawy. Podstawę prawną przyznania funkcjonariuszowi Służby Więziennej prawa do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość, domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego lub domu w ramach spółdzielni budownictwa mieszkaniowego reguluje przepis art. 90 ust. 1 w związku z art. 85 i art. 91 ustawy o Służbie Więziennej. Według przepisu art. 85 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej "funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę lub w miejscowości pobliskiej z uwzględnieniem członków rodziny, określonych w art. 86 oraz ich uprawnień wynikających z przepisów odrębnych". Organ wskazał następnie, że realizacją tego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość jest prawo do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego lub domu w ramach spółdzielni budownictwa mieszkaniowego (art. 90 ust. 1 ustawy). Uzasadniając decyzję stwierdzającą nieważność decyzji o przyznaniu A. J. pomocy finansowej organ wskazał, że badanie przepisu art. 90 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej nie może ograniczać się jedynie do wykładni gramatycznej tego przepisu lecz należy mieć na względzie wykładnię celowościową przepisu, pozwalającą traktować określenie "na uzyskanie lokalu" jako cel, na jaki pomoc ta jest przeznaczona. Organ wskazał też, że takiej wykładni dokonał NSA w wyroku o sygnaturze akt I SA 825/98 z dnia 14 stycznia 1999 r. i w wyroku sygnaturze akt I SA 388/99 z dnia 22 lutego 2000 r. Organ dodał, że przepis art. 90 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej nie jest unormowaniem samodzielnym i nie może być interpretowany w oderwaniu od art. 85, art. 86 oraz art. 91 ustawy. Skoro bowiem fizyczny przydział lokalu mieszkalnego jednemu z małżonków funkcjonariuszy zaspakaja potrzeby mieszkaniowe całej jego rodziny i wyklucza przydział współmałżonkowi (funkcjonariuszowi) innego lokalu mieszkalnego (art. 91 ust. 1 pkt. 1 ustawy) to pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość jest zatem zastępczą w stosunku do przydziału lokalu formą realizacji prawa funkcjonariusza do lokalu mieszkalnego. A zatem skoro uprawnienie do pomocy finansowej do uzyskania lokalu jest świadczeniem ekwiwalentnym w stosunku do podstawowego prawa do przydzielenia lokalu mieszkalnego, to A. J., wobec przyznania takiej pomocy T. J. (mężowi) utraciła zarówno prawo do przydziału lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej, jak i do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego we własnym zakresie. Organ podał też, że takiej wykładni przepisów dokonał też NSA w wyroku z dnia 8 lutego 2008 r. o sygnaturze akt I OSK 104/07 i WSA z dnia 13 grudnia 2006 r. o sygnaturze akt IV SA/Wr 685/06.

Strona 1/5