Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w przedmiocie odmowy częściowego umorzenia kredytu studenckiego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.) Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk Waldemar Śledzik Protokolant referent stażysta Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2012 r. sprawy ze skargi A. T. na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy częściowego umorzenia kredytu studenckiego 1. oddala skargę, 2. przyznaje, ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata A. M. K. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.

Inne orzeczenia o symbolu:
6143 Sprawy kandydatów na studia i studentów
Inne orzeczenia z hasłem:
Szkolnictwo wyższe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Uzasadnienie strona 1/3

Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] o odmowie częściowego umorzenia kredytu studenckiego pobranego przez A. T., udzielonego na podstawie umowy o kredyt nr [...] z dnia [...] lutego 2005 r. zawartej z Bankiem [...].

W motywach uzasadnienia organ podał, że brak jest podstaw do częściowego umorzenia kredytu studenckiego, jaki zaciągnął A. T. na podstawie § 17 ust. 11 i 12 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu i kryteriów udzielania, spłacania oraz umarzania kredytów i pożyczek studenckich (Dz. U. Nr 87, poz. 560).

Wskazał, że spłata kredytu studenckiego powinna być kwestią priorytetową dla wnioskodawcy, gdyż podpisując umowę o kredyt z bankiem zobowiązał się do zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu na warunkach określonych w umowie.

Wyjaśnił, że zgodnie z § 17 ust. 12 cyt. wyżej rozporządzenia MNiSW, decyzję o umorzeniu całości lub części spłaty kredytu studenckiego podejmuje się, jeżeli kredytobiorca udokumentuje trudną sytuację życiową. Podniósł, że pojęcie trudnej sytuacji życiowej określa § 17 ust. 3 rozporządzenia, zgodnie z którym przez trudną sytuację życiową rozumie się udokumentowaną przez ośrodek pomocy społecznej sytuację kredytobiorcy i członków jego rodziny, w której spełnione są przesłanki uzasadniające korzystanie ze świadczeń z systemu pomocy społecznej, albo trudną sytuację materialną wynikającą z przypadku losowego, powodującego długotrwałą utratę zdolności do spłaty zobowiązań, w szczególności: chorób kredytobiorcy lub członka jego rodziny, konieczność sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, szkody spowodowanej przez pożar, powódź lub inną katastrofę. Organ ustalił, że z przekazanych przez wnioskodawcę danych wynika, iż wnioskodawca jest osobą odbywającą staż zawodowy, jest osobą zatrudnioną i nie korzysta ze świadczeń z systemu pomocy społecznej. Nadto, że jest osobą, która nie ma ograniczeń w możliwości podejmowania zatrudnienia.

Wyjaśnił, że decyzję o częściowym umorzeniu spłaty kredytu studenckiego podejmuje się, stosownie do § 17 ust. 12 rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Komisji do Spraw Pożyczek i Kredytów Studenckich, na podstawie dokumentacji przedłożonej przez wnioskodawcę i wskazał, że Komisja ta na posiedzeniu w dniu [...] października 2010 r. negatywnie zaopiniowała wniosek A. T. Negatywnie też zaopiniowała ten wniosek w dniu [...] marca 2011 r., po złożeniu przez zainteresowanego odwołania.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi A. T. do tutejszego Sądu.

Wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił, iż organ mylnie określił datę złożenia przez niego wniosku o częściowe umorzenie kredytu studenckiego. Wskazywał, że z takim wnioskiem zwrócił się w dniu [...] lipca 2009 r.

Skarżący podnosił, że wskazując trudną sytuację życiową powoływał się na stan zdrowia obojga rodziców, a nie jednego z rodziców. Kwestionował również ustalenia organu w zakresie osobistego zaangażowania w sprawowanie stałej opieki nad członkami rodziny. Skarżący wyjaśniał w jakim zakresie musiał, ze względów zdrowotnych, pomóc ojcu i matce. Nie zgodził się nadto ze stanowiskiem organu, iż jest osobą zatrudnioną. Wyjaśnił, że wypracowane przez niego skromne dochody mają charakter honorarium autorskiego, a nie stałego zatrudnienia.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6143 Sprawy kandydatów na studia i studentów
Inne orzeczenia z hasłem:
Szkolnictwo wyższe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego