Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak (spr.), Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski, Adam Lipiński, Protokolant specjalista Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej oddala skargę
Decyzją nr [...] z [...] lipca 2016 r. Komendant Główny Policji, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a K.p.a. oraz art. 10 ust. 1, ust. 2 pkt 1 i art. 10 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 21 maja 1999r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012r., poz. 576 ze zm., dalej jako u.b.i.a.), po rozpatrzeniu odwołania J. W. od decyzji Komendanta [...] Policji z [...] kwietnia 2016 r., nr [...] odmawiającej wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji organ przywołał następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
J. W. (dalej jako skarżący) wnioskiem z [...] stycznia 2016 r. wystąpił do Komendanta [...] Policji o wydanie pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej. Potrzebę posiadania broni palnej bojowej wywodził z 25-letniej pracy zawodowej w branży [...] bezpośrednio związanej z przemysłem [...]. Skarżący podał, iż na co dzień zarządza kilkoma spółkami oraz nieruchomościami, mieszka sam w okazałym domu usytuowanym w środku lasu. W uzasadnieniu wniosku wskazał także na konflikt z byłym teściem, który wielokrotnie groził mu pozbawieniem życia, informując, że Prokuratura Rejonowa w [...] nadzorowała dwa postępowania z zawiadomienia skarżącego w tej sprawie ([...] i [...]). W związku z przedstawionymi okolicznościami skarżący odczuwa obawę o swoje życie, zdrowie i mienie.
Decyzją z [...] kwietnia 2016 r. Komendant [...] Policji odmówił wydania wnioskowanego pozwolenia na broń. Organ I instancji, dokonując analizy zgromadzonych w niniejszej sprawie materiałów oraz argumentów skarżącego, nie uznał ich za wystarczające do wydania pozwolenia na broń palną bojową. Zdaniem organu nie ustalono faktów i przesłanek wskazujących na ponadprzeciętne zagrożenie życia skarżącego, jego zdrowia lub mienia w takim stopniu, aby koniecznym było wyposażenie go w broń palną. Jednocześnie wobec użycia przez skarżącego w przeszłości przemocy w stosunku do funkcjonariusza publicznego, Komendant [...] Policji zaliczył go do osób stanowiących zagrożenie dla porządku i bezpieczeństwa publicznego.
W odwołaniu od tej decyzji skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 6, 8 K.p.a. poprzez ich niezastosowanie, ferowanie niczym nieuzasadnionego twierdzenia, jakoby "stanowił zagrożenie dla porządku lub bezpieczeństwa publicznego", co w sposób wyraźny narusza zasadę praworządności, obowiązek ustalenia prawdy obiektywnej oraz zasadę pogłębiania zaufania obywateli do władzy publicznej; naruszenie art. 12 K.p.a. poprzez niewykonanie obowiązku szybkiego załatwienia sprawy i posługiwania się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia; naruszenie art. 7, 77, 80, 107 § 3 K.p.a. poprzez brak w zaskarżonej decyzji uzasadnienia faktycznego i prawnego wskazującego na przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego, a jedynie częściowe zastosowanie się do obowiązków wynikających z powyższych przepisów, czego potwierdzeniem jest lakoniczne uzasadnienie decyzji organu I instancji. Skarżący wskazał też na naruszenie przepisów art. 106 w zw. z art. 107 § 5 k.k. poprzez ich niezastosowanie w sytuacji zatarcia skazania skarżącego, a ponadto art. 10 ust. 1 w zw. z ust. 3 pkt 1 u.b.i.a. poprzez ich błędne zastosowanie i stwierdzenie, że w przypadku skarżącego zachodzą okoliczności uzasadniające stwierdzenie, że stanowi on zagrożenie dla porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz, że brak jest obiektywnych przesłanek świadczących o występowaniu stałego, realnego i ponadprzeciętnego zagrożenia życia, zdrowia lub mienia wnioskodawcy.