Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie WSA Ewa Kwiecińska, Sławomir Antoniuk (spraw.), Andrzej Góraj, Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi P.J. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego w sprawie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] maja 2014 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] , wydaną na podstawie art. 127 § 1 i 3 oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał mocy własną decyzję z dnia z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego Dowódcy Wojsk [...] z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w sprawie zwolnienia [...] P. J. z zawodowej służby wojskowej wskutek niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Minister Obrony Narodowej wskazał, iż decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] , Dowódca Wojsk [...] zwolnił [...]P. J.ze stanowiska służbowego dowódcy sekcji - [...] w [...] z dniem 1 stycznia 2012 r. wyznaczył [...]na stanowisko służbowe dowódcy sekcji w [...] , ustalając okres kadencji od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 30 września 2013 r.
W związku z wprowadzeniem nowego etatu [...] , rozkazem personalnym Dowódcy [...] z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] wymieniony podoficer został zwolniony ze stanowiska służbowego dowódcy sekcji w [...] [...] i z dniem 10 grudnia 2012 r. wyznaczony na stanowisko służbowe dowódcy sekcji w [...] [...].Okres kadencji ustalono na zasadzie określonej w § 19 ust. 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk (Dz. U. nr 218, poz. 1699), tj. od dnia 10 grudnia 2012 r. do dnia 30 września 2013 r.
Uwzględniając wniosek Dowódcy [...] z dnia 25 września 2013 r., Dowódca Wojsk [...] rozkazem personalnym z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] zwolnił [...]P. J.z zawodowej służby wojskowej z dniem [...] lutego 2014 r., wskutek niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję. Wymieniony rozkaz personalny doręczono stronie w dniu 3 stycznia 2014 r. i stał się on ostateczny w rozumieniu art. 16 § 1 k.p.a., gdyż podoficer nie wniósł od niego odwołania.
Z rozkazu dziennego Dowódcy [...] z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] wynikało, iż rozkaz personalny Dowódcy Wojsk [...] z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] został wykonany w dniu [...] lutego 2014 r.
W dniu 26 marca 2014 r [...] P. J. wystąpił o stwierdzenie nieważności rozkazu personalnego Dowódcy Wojsk [...] z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] z powodu jego wydania z rażącym naruszeniem prawa. Wnioskodawca podniósł, iż w rozkazie tym ustalono datę zwolnienia z zawodowej służby wojskowej przypadającą przed upływem ustawowego sześciomiesięcznego okresu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, określonego w art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 ze zm.) w sytuacji, gdy nie występował on z wnioskiem o skrócenie tego ustawowego okresu.
Minister Obrony Narodowej wszczął postępowanie nadzorcze i decyzją z dnia [...] maja 2014 r. odmówił stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego Dowódcy Wojsk [...] z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...].