Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Sędziowie WSA Danuta Kania (spr.), Ewa Grochowska-Jung, Protokolant Referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi B.K. na postanowienie Szefa Służby Celnej z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości.
Postanowieniem nr [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. Szef Służby Celnej, powołując w podstawie prawnej art. 58 § 2 i art. 59 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), dalej powoływanej jako: "K.p.a.", odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji własnej z dnia [...] listopada 2009 r. w przedmiocie mianowania B. K. na stopień [...] w korpusie podoficerów Służby Celnej.
Powyższe postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. Szef Służby Celnej, działając na podstawie art. 223 ust. 1 pkt 5 oraz art. 115 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323) mianował B. K. na stopień służbowy [...] w korpusie podoficerów Służby Celnej.
Pismem z dnia [...] listopada 2010 r. B. K. zaskarżyła ww. akt mianowania wskazując, że przy jego wydaniu organ nie wziął pod uwagę faktu pełnienia przez nią funkcji [...] w Izbie Celnej w W. od dnia [...] lutego 2004 r. do dnia [...] lipca 2006 r.
Szef Służby Celnej decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2011 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję (akt mianowania) w zakresie określenia korpusu, przyjmując, że odwołanie złożono z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 129 § 2 K.p.a.
Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 27 stycznia 2012 r. o sygn. akt II SA/Wa 2072/11 stwierdził jej nieważność, uznając, że w sprawie doszło do rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., gdyż organ rozpoznał wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wniesiony z uchybieniem terminu, który nie został przywrócony, tym samym dokonał weryfikacji w zwykłym postępowaniu odwoławczym decyzji, od której nie przysługiwał już środek zaskarżenia. Sąd, mając na względzie oświadczenie strony złożone na rozprawie o wniesieniu do organu wniosku o przywrócenie terminu, zobowiązał organ do ustalenia, czy skarżąca złożyła taki wniosek. Sąd wskazał, iż w przypadku, gdyby odnotowano fakt złożenia wniosku o przywrócenie terminu, organ zbada zasadność wniosku B. K. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a w szczególności kiedy skarżąca dowiedziała się o możliwości wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy od aktu mianowania i czy bezpośrednio po uzyskaniu tej wiadomości sporządziła i złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Dopiero po ewentualnym pozytywnym rozstrzygnięciu tego wniosku organ winien dokonać rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy od aktu mianowania. Natomiast w przypadku, gdyby skarżąca wniosku o przywrócenie terminu nie wniosła, organ pouczy stronę o możliwości jego złożenia, informując o treści art. 58 K.p.a. i dopiero po jego ewentualnym wniesieniu i rozpatrzeniu organ może rozpoznać merytorycznie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.