Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska (spr.), Sędziowie WSA Bronisław Szydło, Janusz Walawski, Protokolant Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 marca 2009 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego 1. oddala skargę 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata S. K. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z rzędu kwoty 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 52,80 zł (pięćdziesiąt dwa złote osiemset groszy) stanowiącą 22% podatku VAT

Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Rady Ministrów
Uzasadnienie strona 1/3

Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu sprawy, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] odmawiającą W. B. przyznania renty specjalnej.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż zgodnie z art. 82 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.), przyznanie świadczenia jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Przepis ten nie precyzuje warunków, jakie powinny być spełnione, aby renta lub emerytura mogła być przyznana w trybie tego przepisu. Organ wskazał, iż przy rozpatrywaniu wniosków o przyznanie świadczeń specjalnych brana jest pod uwagę trudna sytuacja bytowa wnioskodawcy, o ile w sprawie występują też inne okoliczności, wskazujące na szczególny charakter, np. wybitne zasługi w jakiejś dziedzinie kultury lub sportu albo szczególne zdarzenia losowe.

W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego organ ustalił, iż wnioskodawca, urodzony w 1938 r. jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym na stałe. W latach 1956 do 1982 r. pracował w Zakładach Naprawczych [...] w S. Okręgowy Inspektor Sanitarny [...] w S. stwierdził u wnioskodawcy w 1972 r. chorobę zawodową - [...]. Z dniem [...] stycznia 1983 r. przeszedł on na rentę inwalidzką. W. B. wielokrotnie ubiegał się o podwyższenie przyznanego świadczenia, twierdząc, iż w trakcie pracy przy [...], obok stwierdzonej choroby zawodowej, doszło u niego do sparzenia w wyniku napromieniowania organizmu, powodującego [...]. Centrum Naukowe Medycyny [...] wydało jednak w dniu [...] listopada 2000 r. orzeczenie o braku podstaw do uznania tego schorzenia za chorobę zawodową. Powyższy pogląd podtrzymywali również powoływani w trakcie dotyczących wnioskodawcy postępowań sądowych lekarze orzecznicy ZUS oraz biegli sądowi. Ponadto organ ustalił, iż wnioskodawca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną. Źródłem ich utrzymania jest emerytura wnioskodawcy w wysokości netto [...] zł, zasiłek pielęgnacyjny - [...] zł oraz emerytura żony - [...] zł, z której odliczana jest kwota [...] zł, tytułem potrąceń komorniczych. W marcu 2008 r., po waloryzacji, świadczenie wnioskodawcy wynosiło brutto - [...] zł, deputat węglowy [...] zł pomniejszone o zaliczkę na podatek dochodowy i składkę na NFZ - [...] zł, razem do wypłaty netto - [...] zł. Wnioskodawca wraz z żoną mieszka w części domu jednorodzinnego, w związku z czym dużą cześć ich dochodów pochłaniają wydatki związane z utrzymaniem domu. Wydają też około 400 zł miesięcznie na lekarstwa. Ponadto organ wskazał, iż wnioskodawca ma dwoje dorosłych dzieci, z którymi utrzymuje kontakt. Organ wskazał, iż przytoczone wyżej fakty, a także zdobyte w latach 60-tych XX w. nagroda Ministra Komunikacji dla zasłużonego racjonalizatora komunikacji oraz przyznane Państwowe Wyróżnienie Techniczne nie stanowią szczególnego przypadku dającego podstawę do przyznania renty specjalnej. Prezes Rady Ministrów wyjaśnił, iż renta specjalna nie może stanowić formy odszkodowania, czy też zadośćuczynienia. Nie może być ono traktowane też jako świadczenie zastępcze w stosunku do otrzymywanego w niezadowalającej wysokości świadczenia emerytalno - rentowego.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Rady Ministrów