Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska (spr.), Eugeniusz Wasilewski, Protokolant Sylwia Falkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2009 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia dyscyplinarnego oddala skargę
Decyzją z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] Szef Służby Celnej, na podstawie art. 157 § 1, art. 158 § 1 w związku z art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem z dnia 7 stycznia 2008 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt II SA/Wa 1526/07, wniosku W. K. z dnia [...] listopada 2006 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia dyscyplinarnego Naczelnika Urzędu Celnego w Z. z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] oraz utrzymującego go w mocy orzeczenia z dnia [...] kwietnia 2006 r. Dyrektora Izby Celnej w B. nr [...], odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia dyscyplinarnego Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...] utrzymującego w mocy orzeczenie dyscyplinarne Naczelnika Urzędu Celnego w Z. z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...].
W uzasadnieniu decyzji Szef Służby Celnej podniósł, że na podstawie art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) jest związany oceną prawną zawartą w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia [...] października 2006 r., sygn. akt [...], który oddalił skargę W. K. na te same orzeczenia dyscyplinarne, które były przedmiotem wniosku z dnia [...] listopada 2006 r.
Od powyższej decyzji Szefa Służby Celnej W. K., złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów.
W uzasadnieniu skargi wskazał na naruszenie art. 156 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, poprzez przyjęcie, że postępowanie administracyjne odbywało się bez rażącego naruszenia prawa.
Ponadto skarżący podkreślił, że zasadniczym dla oceny postępowania dyscyplinarnego jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie powołując argumenty jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej. Sąd analizuje zaskarżoną decyzję pod względem jej zgodności z prawem materialnym i formalnym obowiązującym w dacie wydania tej decyzji. Skarga analizowana pod tym kątem nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie wskazać należy, że stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej jest jednym z trybów nadzwyczajnych wzruszenia decyzji ostatecznej. Ochrona takich decyzji została wyrażona zasadą ogólną trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych - art. 16 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.).