Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska (spr.), Sędzia WSA Joanna Kube, Asesor WSA Karolina Kisielewicz, Protokolant specjalista Wiesława Jesiotr, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2019 r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie nadania stopnia naukowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy uchwałę nr [...] Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] z dnia [...] września 2016 r., 2. umarza postępowanie administracyjne w sprawie, 3. zasądza od Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów na rzecz K. G. kwotę 697 (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów działając na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595, z p.zm.) w dniu [...] kwietnia 2018 r. wydała decyzję nr [...], mocą której utrzymała w mocy uchwałę Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...], zwanej dalej "Radą W[...] U[...]" nr [...] z dnia [...] września 2016 r. w sprawie uchylenia uchwały nr [...] Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] z dnia [...] stycznia 2013r. w sprawie nadania stopnia doktora mgr. K. G oraz odmowy nadania stronie stopnia naukowego doktora.
Sekcja Nauk Humanistycznych i Społecznych Centralnej Komisji po zapoznaniu się z odwołaniem dr K. G. od uchwały nr [...] Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] z dnia [...] września 2016 r. w sprawie uchylenia uchwały nr [...] Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. w sprawie nadania stopnia doktora mgr. K. G. oraz odmowy nadania stopnia naukowego doktora, po wysłuchaniu opinii recenzentów Centralnej Komisji w glosowaniu tajnym wypowiedziała się przeciw wnioskowi o uchylenie zaskarżonej uchwały.
Prezydium Centralnej Komisji, po zapoznaniu się ze stanowiskiem Sekcji, w rozpatrywanej sprawie postanowiło w głosowaniu tajnym nie przyjąć odwołania i utrzymać w mocy zaskarżoną uchwałę Rady Wydziału.
Centralna Komisja uznała, iż uchwała Rady Wydziału [...] została podjęta po postępowaniu poprawnie przeprowadzonym pod względem formalnym i merytorycznym postępowaniu. Stwierdziła, że zarzuty i wnioski strony są bezzasadne.
Centralna Komisja wyjaśniła, iż otrzymała zawiadomienie Dziekana W[...] U[...] oraz [...] P. D. z [...] lipca 2013 r. powołujące się na fakt, iż K. G. został nadany stopień doktora na podstawie dorobku powstałego z naruszeniem prawa i dobrych obyczajów w nauce.
Podkreślono okoliczność zbieżności treściowej powołanej rozprawy doktorskiej K. G. z monografią habilitacyjną [...] P. D. oraz w mniejszym zakresie z kilkoma wcześniej opublikowanymi pracami [...].
Rada W[...] U[...] postanowieniem z dnia [...] lutego 2014 r. wszczęła postępowanie o stwierdzenie nieważności postępowania w sprawie nadania K. G. stopnia doktora. Powołano biegłego z zakresu prawa autorskiego [...]. J. B., który w konkluzji pisemnej opinii uznał, że porównanie rozprawy doktorskiej strony z monografią habilitacyjną [...]. P. D. nie daje dostatecznych podstaw do przyjęcia, że w rozprawie doszło do naruszenia praw autorskich. Autor zaznaczył zarazem, że powstaje zagadnienie korzystania z tzw. "źródeł pośrednich", tzn. wykorzystywania dla celów prowadzonego wywodu nie wprost źródła, z którego pochodzą, a materiału wtórnego, tzn. przywołań danego źródła w innych pracach. Zasady etyki nie przewidują zakazu korzystania ze źródeł pośrednich, tym niemniej dobre obyczaje nakazują, aby taka sytuacja znalazła wyraz w sposobie powoływania takiego źródła. W konsekwencji, w przypadku tzw. pośredniego korzystania ze źródła, fakt ten powinien być ujawniony w stosownej o tym wzmiance. Brak sięgania do pierwotnego źródła, mimo jego powołania, w pierwszej kolejności jest przejawem naruszenia dobrych praktyk w badaniach naukowych.