A. H. dopiero w dniu [...] grudnia 2004 r. powiadomił KP W. o tym, że w dniach od [...] do [...] sierpnia 2004 r. w W. nieznany sprawca dokonał uszkodzenia jego ciała poprzez uderzenie go w głowę tępym narzędziem, w wyniku czego utracił przytomność, a następnie był operowany. Na prośbę o wyjaśnienie przyczyn, które spowodowały, że pobicie zgłosił dopiero w dniu [...] grudnia 2004 r., stwierdził, że wcześniej znajdował się w szpitalu i nie mógł dokonać oficjalnego zgłoszenia. Z akt nie wynika, aby od daty urazu do [...] grudnia stale przebywał w szpitalu i nie mógł dokonać takiego zgłoszenia. Z dokumentów nie wynika też, aby przy zgłoszeniu podał, że zaatakowany został w domu. Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2005 r. śledztwo w tej sprawie zostało umorzone. Z wywiadu środowiskowego wynika, że wnioskodawca jest osobą uzależnioną od alkoholu i mieszkańcy budynku wielokrotnie informowali o odbywających się w jego mieszkaniu libacjach alkoholowych.
Wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy A. H. złożył dopiero po ponad 3 latach od daty doznania urazu, tj. [...] października 2007 r. Decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r. ZUS odmówił przyznania wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż niezdolność ta powstała po upływie 18 miesięcy od ustania ostatniego okresu ubezpieczenia przypadającego na dzień [...] września 1997 r., a w ostatnim 10-leciu przed powstaniem całkowitej niezdolności do pracy, tj. w okresie od [...] sierpnia 1994 r. do [...] sierpnia 2004 r. udokumentował okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie 2 lata 1 miesiąc i 1 dzień, zamiast wymaganych 5 lat. Natomiast w ostatnim 10-leciu przed zgłoszeniem wniosku o rentę nie ma żadnego okresu składkowego i nieskładkowego.
Decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. Prezes ZUS utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2008 r. odmawiającą przyznania A. H. prawa do renty w drodze wyjątku.
Z informacji nadesłanych przez ZUS wynika, że A. H. od lipca 1974 r. do września 1997 r. ma uwzględnione, przy ustalaniu prawa do renty, zatrudnienie u 19 pracodawców. Łącznie ZUS uznał okres składkowy wynoszący 18 lat 1 miesiąc i 29 dni, a nieskładkowy - 13 dni. Od roku 1991 występowały przerwy w zatrudnieniu. W tym okresie dwa razy zwalniany był dyscyplinarnie na podstawie art. 52 K.p., a raz pracę porzucił. Jako bezrobotny rejestrował się z przerwami.
Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w W. podał, że sytuacja A. H. znana jest Ośrodkowi od 1997 r., a pomocą Ośrodka objęty jest od 2001 r. W związku z uznaniem za całkowicie niezdolnego do pracy i do samodzielnej egzystencji otrzymuje zasiłek stały w wysokości 173 zł. Otrzymuje też zasiłek pielęgnacyjny - 153 zł i dodatek mieszkaniowy - 157 zł. Ponadto korzysta z pomocy w formie zasiłków celowych na zabezpieczenie podstawowych potrzeb (na zakup posiłków, na środki czystości) oraz objęty jest, z uwagi na stan zdrowia, pomocą w formie bezpłatnych usług opiekuńczych przez 5 dni w tygodniu po 4 godziny. MOPS opłaca też za niego składkę na ubezpieczenie zdrowotne, a więc ma prawo do bezpłatnej opieki medycznej. Wnioskodawca jest rozwiedziony, mieszka sam. Organ wskazał, że z zebranego materiału dowodowego nie wynika, aby w sprawie spełnione były przesłanki uzasadniające uznanie przypadku A. H. za szczególny, a tym samym, aby istniały podstawy do przyznania renty specjalnej. Z akt nie wynika, aby wnioskodawca posiadał jakiekolwiek, a tym bardziej wybitne zasługi w jakiejś dziedzinie działalności, ani też, aby jego obecna sytuacji bytowa była wynikiem nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Sam fakt, że wnioskodawca jest obecnie osobą całkowicie niezdolną do pracy, a nie ma prawa do renty należnej w normalnym trybie nie stanowi okoliczności uzasadniającej przyznanie renty specjalnej. Świadczenia przyznawane na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie mają charakteru socjalnego, a więc nie są świadczeniami przyznawanymi jedynie z uwagi na trudną sytuację materialną wnioskodawcy i stan zdrowia, uniemożliwiający zatrudnienie. Uznanie, że takie okoliczności uzasadniają przyznanie świadczenia w trybie powołanego przepisu prowadziłoby do tego, że świadczenia specjalne stałyby się świadczeniami powszechnymi o charakterze socjalnym, co nie było celem ustanowienia tego przepisu.