Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska (spr.) Sędziowie WSA Ewa Pisula - Dąbrowska Przemysław Szustakiewicz Protokolant specjalista Elwira Sipak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi A. H. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego 1. oddala skargę 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata R. M. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) podwyższoną o należny podatek od towarów i usług w wysokości 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia groszy) tytułem nieopłaconej pomocy udzielonej z urzędu
Prezes Rady Ministrów decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2010 r. w związku z wnioskiem A. H. z dnia [...] grudnia 2009 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej przyznania świadczenia specjalnego, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...].
W uzasadnieniu wniosku organ podał, że przyznanie świadczenia, na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Przepis ten nie precyzuje warunków, jakie powinny być spełnione, aby renta lub emerytura mogła być przyznana w trybie tego przepisu. W związku z powyższym, każdy wniosek jest wnikliwie rozpatrywany i oceniany pod kątem występowania okoliczności mogących uzasadniać potraktowanie sprawy w sposób szczególny. Świadczenie specjalne może być przyznane osobie posiadającej wybitne, niepowtarzalne zasługi w jakiejś dziedzinie aktywności, np. zawodowej, artystycznej, społecznej czy politycznej lub osobie znajdującej się w trudnej sytuacji bytowej w wyniku nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Przy rozpatrywaniu wniosków o przyznanie świadczeń specjalnych sytuacja bytowa wnioskodawców brana jest pod uwagę, jednak nie stanowi jedynego kryterium przyznawania tych świadczeń.
A. H., urodzony w 1957 r., wystąpił o przyznanie renty specjalnej ze względu na zdarzenie jakie miało miejsce w dniu [...] sierpnia 2004 r. Jak stwierdził we wniosku, został wówczas zaatakowany w swoim mieszkaniu przez nieznanych sprawców, którzy go dotkliwie pobili. Z powodu licznych ran zadanych tępym narzędziem, w szczególności głowy, uznany został za całkowicie niezdolnego do pracy. Nie posiada stażu pracy pozwalającego na otrzymanie renty na ogólnych zasadach i pozostaje, jak pisze, bez środków do życia, korzystając z doraźnej pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Otrzymanie renty specjalnej pozwoli mu więc na prowadzenie normalnej egzystencji.
W dniu [...] sierpnia 2004 r. A. H. operowany był z powodu [...], miał też złamanie [...]. Leczony był na Oddziale [...] od [...] do [...] sierpnia 2004 r. Ma niewielki niedowład [...] oraz ograniczone ruchy [...]. Fakt zdarzenia jest bezsporny, wątpliwości budzą natomiast okoliczności doznania tego urazu. We wniosku o przyznanie świadczenia specjalnego A. H. podał, że w dniu [...] sierpnia 2004 r. został zaatakowany i pobity w swoim mieszkaniu przez "nieznanych sprawców". Nie wyjaśnił jednak, jak osoby te i w jakim celu dostały się do jego mieszkania oraz z jakiego powodu został zaatakowany. W zaświadczeniu o stanie zdrowia wnioskodawcy z dnia [...] października 2004 r. wpisano natomiast, że urazy, z powodu których był rehabilitowany, nastąpiły "po upadku z wysokości". Sam wnioskujący podkreśla, że zdarzenie nie miało miejsca "po alkoholu".