Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Werpachowska, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Ewa Kwiecińska (spr.), , Protokolant starszy specjalista Bogumiła Kobierska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi S. M. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego M. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] maja 2016 r.

Uzasadnienie strona 1/5

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] , działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 23), utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku dla S. M. reprezentowanej przez matkę M. S. po zmarłym ojcu H. M.

Zdaniem organu z dokumentacji emerytalno-rentowej zebranej w sprawie wynika, że udokumentowano 3 lata, 8 miesięcy i 9 dni okresów składkowych i nieskładkowych ojca dziecka, który zmarł w wieku 33 lat. W 10-leciu przed dniem śmierci, zamiast wymaganych 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych - udowodniono tylko 1 rok, 10 miesięcy i 15 dni tych okresów. Ze znajdującej się w aktach sprawy dokumentacji wynika, że od 21 grudnia 1999 r. do 10 czerwca 2002 r. oraz od 22 stycznia 2006 r. do 28 października 2013 r., tj. do dnia śmierci, ojciec dziecka nie wykonywał pracy ani innej działalności podlegającej opłacaniu składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Wprawdzie przepis art. 83 ww. ustawy nie uzależnia przyznania świadczenia od określonego okresu lub długości przerw pomiędzy poszczególnymi okresami zatrudnienia, jednak przyczyny, dla których osoba nie nabyła uprawnień do emerytury lub renty, muszą być takie, że istnieje możliwość potraktowania ich jako okoliczności szczególnych, wyjątkowych.

We wskazanych powyżej przerwach nie była wobec ojca dziecka orzeczona całkowita niezdolność do pracy, zatem przyczyną braku uprawnień do renty w trybie zwykłym nie był stan zdrowia lub inne zdarzenie zewnętrzne, niezależne od woli ubezpieczonego, którego nie można było przewidzieć i któremu nie można było zapobiec.

Organ podkreślił, że matka dziecka we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy podniosła, iż ojciec dziecka nie podejmował pracy z powodu choroby, jednak na potwierdzenie powyższych twierdzeń nie przedłożono żadnej dokumentacji medycznej.

Zasadą przyznawania świadczeń w drodze wyjątku jest całkowita niezdolność do pracy ojca dziecka, orzeczona w trybie przewidzianym prawem przez lekarza orzecznika ZUS lub komisję lekarską ZUS. Wymogu powyższego nie spełnia stwierdzenie niezdolności do pracy przez innego lekarza lub subiektywne przekonanie samego zainteresowanego. Powoływanie się na znaczne bezrobocie samo w sobie nie może stanowić usprawiedliwienia bezczynności zawodowej. W pewnych sytuacjach okresy pozostawania bez pracy mogą być rozpatrywane w kategoriach okoliczności szczególnych, jednak nie oznacza to, że bezrobocie samo w sobie może być bez żadnych dalszych warunków uznane za okoliczność uniemożliwiającą podejmowanie zatrudnienia.

Zdaniem organu w niniejszej sprawie renta rodzinna w drodze wyjątku nie może zostać przyznana, ponieważ nie jest spełniony warunek braku niezbędnych środków utrzymania.

Organ ustalił, że mąż wnioskodawczyni - M. S. prowadzi działalność gospodarczą. Prezes ZUS przyjął, że osiągany dochód z tego tytułu równy jest podstawie wymiaru składek z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w kwocie 2433,00 zł. Wnioskodawczyni pobiera ponadto świadczenie pielęgnacyjne w kwocie 1300,00 zł i świadczenia rodzinne w kwocie 472,00 zł.

Strona 1/5