Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędziowie WSA Andrzej Kołodziej (spr.), Andrzej Góraj, Protokolant Ewa Kielak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi M.N. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przydzielenia lokalu mieszkalnego oddala skargę
Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego decyzją z [...] z dnia [...] września 2013 r., na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowa administracyjnego (Dz.U. z 2013, poz. 267), w związku z art. 109 pkt 1, art. 112 i art. 225 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r., nr 29, poz. 154 ze zm.), art. 6, art. 7, art. 8, art. 77, art. 80 i art. 107 Kpa oraz § 6 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i koszty zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. z 2013 r., poz. 823), stwierdził nieważność decyzji nr [...] Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] kwietnia 2013 r. przydzielającej M. N. lokal mieszkalny nr [...] przy Al. [...] w W. o powierzchni użytkowej 38,04 m², w tym mieszkalnej 19,00 m².
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy M. N. zarzuciła powyższej decyzji naruszenie:
1. art. 158 § 1 Kpa w zw. z art. 156 § 1 pkt. 2 Kpa poprzez stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Szefa ABW nr [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. w sytuacji kiedy decyzja ta nie została dotknięta wadami kwalifikowanymi,
2. art. 156 § 1 pkt. 2 Kpa w zw. z art. 107 § 3 i 4 Kpa poprzez przyjęcie, iż odstąpienie przez organ od uzasadnienia decyzji, kiedy decyzja ta uwzględnia w całości żądanie strony, jest rażącym naruszeniem prawa skutkującym koniecznością stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, podczas gdy przepis art. 107 § 4 wprost przewiduje taką możliwość,
3. art. 156 § 1 pkt. 2 Kpa w zw. z art. 109 § 1 ustawy o ABW oraz AW poprzez przyjęcie, iż decyzja nr [...] o przyznaniu wnioskodawczyni lokalu mieszkalnego została wydana z rażącym naruszeniem prawa polegającym na pominięciu przez organ negatywnej przesłanki, o której mowa w art. 109 pkt. 1 tj. przyznania uprzednio pomocy finansowej, podczas gdy w sytuacji utraty przez wnioskodawczynię prawa do dotychczas zajmowanego lokalu mieszkalnego, uchylenia decyzji o przyznaniu pomocy finansowej oraz wydania decyzji o jej zwrocie, organ miał podstawy do przyznania Wnioskodawczyni lokalu mieszkalnego w oparciu o art. 110 ust. 2 ustawy o ABW oraz AW,
4. art. 110 ust. 2 ustawy o ABW oraz AW poprzez jego błędną interpretację sprowadzającą się do przyjęcia, iż przepis ten dotyczy funkcjonariusza przeniesionego z urzędu do innej miejscowości, podczas, gdy przepis ten odnosi się do funkcjonariusza, który otrzymał pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego i chcąc otrzymać lokal mieszkalny, na podstawie decyzji administracyjnej, musi zwrócić pomoc i zwolnić lokal.
Wobec podniesionych zarzutów wniosła o jej uchylenie i umorzenie postępowania w pierwszej instancji.
Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego po rozpoznaniu powyższego wniosku decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2013 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 127 § 3 Kpa w związku z art. 109 pkt 1 i art. 112 ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.