Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska, Adam Lipiński (sprawozdawca), Protokolant, referent stażysta Katarzyna Skurzyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi L. B. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Rady Ministrów
Uzasadnienie strona 1/3

Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r., działając na zasadzie art. 138 § 1 pkt. 1 Kpa, utrzymał w mocy swoją decyzję poprzedzającą z dnia [...] maja 2012 r., odmawiającą L. B. przyznania świadczenia specjalnego.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał na treść art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) oraz wskazał na wypracowane zasady orzecznicze, zalecające przyznawanie świadczenia specjalnego osobom legitymującym się wybitnymi, niepowtarzalnymi zasługami i osiągnięciami w jakiejś dziedzinie aktywności, np. na niwie zawodowej, społecznej, artystycznej, sportowej czy też politycznej oraz w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Przy rozpatrywaniu wniosków o przyznanie świadczeń specjalnych brana jest pod uwagę także sytuacja bytowa wnioskodawców, jednak nie stanowi ona jedynego kryterium.

Rozpatrując niniejszą sprawę organ ustalił, co następuje.

L. B., urodzona w 1949 r., jest matką A. B., której decyzją ostateczną z dnia [...] lutego 2012 r. Prezes Rady Ministrów odmówił przyznania renty specjalnej. A. B. ma 28 lat, jest osobą niepełnosprawną od dzieciństwa, całkowicie niezdolną do pracy, która dzięki pomocy i wsparciu rodziców, głównie matki, zdobyła wyższe wykształcenie, co uważa za swoją zasługę uzasadniającą przyznanie świadczenia specjalnego. Powoływała się też na trudną sytuację życiową i materialną. Po odmowie przyznania świadczenia specjalnego A. B., o przyznanie dla siebie takiego świadczenia wystąpiła jej matka - L. B., powołując się na te same, co córka, okoliczności. Podkreślała, iż zdobyte przez córkę wyższe wykształcenie (studia dziennikarskie) jest konsekwencją jej wyrzeczeń i poświęcenia. Podniosła swoje obawy o przyszłość związane z pogarszaniem się, w miarę upływu lat, stanem zdrowia i sytuacją materialną, która w przyszłości może nie pozwolić na pokrycie wydatków w nagłych przypadkach. Wskazała na obecny stan zdrowia swój i córki, wydatki na leczenie i na rehabilitację. Wnioskodawczyni powoływała się na poświęcenie dla niepełnosprawnej od urodzenia córki, sprawowanie opieki nad nią oraz, przez wiele lat, nad ciężko chorym, zmarłym niedawno mężem, brak innych członków rodziny, na których pomoc mogłaby liczyć, trudną sytuację życiową wynikającą z powyższych okoliczności, zły stan zdrowia, sytuację materialną i niepokój o przyszłość. W ocenie zainteresowanej, sytuacja ta jest wynikiem "nadzwyczajnych zdarzeń losowych", zaś samotna, schorowana, wyniszczona życiem matka i jej córka z niepełnosprawnością nie powinny być pozostawione przez Państwo same sobie. Dodatkowo wnioskodawczyni podała, że jest wdową po Sybiraku, który "nie doczekał się odszkodowania".

L. B. przez 25 lat pracowała w handlu, po czym przeszła na wcześniejszą emeryturę (w 1991 r.) w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną córką.

Z pisma MOPS w G. wynika, że L. B., pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z córką poruszającą się na wózku inwalidzkim z powodu niedowładu kończyn po dziecięcym porażeniu mózgowym. Otrzymuje emeryturę w kwocie 1021 zł netto, a córka otrzymuje rentę rodzinną po ojcu w wysokości 1515 zł (są to kwoty sprzed ostatniej waloryzacji, od dnia 1 marca 2012 r. świadczenia te są wyższe) oraz zasiłek pielęgnacyjny wynoszący 153 zł. Łączny dochód rodziny w dacie wywiadu wynosił 2689 zł netto miesięcznie i stanowił 383 % kryterium dochodowego określonego w ustawie o pomocy społecznej. Rodzina nie korzysta z pomocy finansowej ośrodka, ale jest w kręgu jego zainteresowania i czynione były starania mające na celu poprawę sytuacji bytowej, np. o przyznanie środków finansowych na zlikwidowanie barier architektonicznych. MOPS podał ponadto, że istnieje możliwość wystąpienia o przyznanie pomocy w formie usług opiekuńczych dla córki i pomocy usługowej, ale wniosek taki nie został przez zainteresowane złożony, gdyż, z uwagi na osiągany dochód, usługi takie byłyby odpłatne. L. B. podnosi, że wsparcie udzielane przez 3 godziny dziennie nie rozwiązałoby problemu. Jej zdaniem niezbędne byłoby zapewnienie ww. usług przez wszystkie dni tygodnia po 8 godzin dziennie.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Rady Ministrów