Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia potwierdzającego uprawnienie do wykonywania zawodu pracownika socjalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Sędzia WSA - Sławomir Fularski, Sędzia WSA - Ewa Pisula-Dąbrowska, Protokolant - Arkadiusz Koziarski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2009 r. sprawy ze skargi Rzecznika Praw Obywatelskich na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia potwierdzającego uprawnienie do wykonywania zawodu pracownika socjalnego - oddala skargę -

Inne orzeczenia o symbolu:
6339 Inne o symbolu podstawowym 633
Inne orzeczenia z hasłem:
Uprawnienia do wykonywania zawodu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie strona 1/6

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2008 r. A. W. zwróciła się do Ministra Pracy i Polityki Społecznej o wydanie zaświadczenia potwierdzającego uprawnienia do wykonywania w Polsce zawodu pracownika socjalnego. W uzasadnieniu podała, że w roku 2002 ukończyła studia wyższe zawodowe w [...] w W. na kierunku pedagogika specjalna, zaś zaświadczenie jest jej niezbędne do wykonywania zawodu pracownika socjalnego na terenie [...].

Minister Pracy i Polityki Społecznej postanowieniem z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...], działając na podstawie art. 219 k.p.a. w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 48, poz. 320), odmówił skarżącej wydania powyższego zaświadczenia. W uzasadnieniu podał, że zgodnie ze wskazanym już wyżej przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej osoby, które przed dniem 1 stycznia 2007 r. otrzymały dyplom wyższej szkoły zawodowej o specjalności praca socjalna, mogą wykonywać zawód pracownika socjalnego. Natomiast z przedłożonego przez skarżącą dyplomu wynika, że w roku 2002 ukończyła ona w [...] w W. wyższe studia zawodowe na kierunku pedagogika specjalna w zakresie pracy socjalnej, a studia te zostały zrealizowane w oparciu o obowiązujące w latach 1990 - 2005 przepisy ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385 ze zm.) i ustawa ta utraciła moc na podstawie przepisu art. 276 pkt 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1366). Zgodnie z art. 4 ust. 5 ustawy o szkolnictwie wyższym, nauczanie w uczelni odbywało się w ramach kierunków studiów, a na podstawie art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy, Uchwałą Nr 289/96 Rady Szkolnictwa Wyższego z dnia 30 czerwca 1996 r. w sprawie określenia minimalnych wymagań programowych dla kierunku pedagogika specjalna (Dz. Urz. MEN Nr 6, poz. 30), zostały określone wymagania ogólne oraz grupy przedmiotów i obciążenia godzinowe dla tego kierunku. Jako odrębny kierunek studiów pedagogika specjalna została wprowadzona do wykazu kierunków studiów uchwałą nr 43/94 Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego z dnia 19 maja 1994 r. zmieniającą uchwałę w sprawie nazw kierunków (Dz. Urz. MEN Nr 3, poz. 16). Z kolei wyższe szkoły zawodowe, o których mowa we wspomnianym już wyżej przepisie art. 5 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej, działały w latach 1997 - 2007 na podstawie odrębnej ustawy, tj. ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590 ze zm.) i ustawa ta utraciła moc również na podstawie przepisu art. 276 pkt 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym. Stosownie do treści art. 10 ust. 1 i 2 tej ustawy, prawo do utworzenia wyższej szkoły zawodowej miała Rada Ministrów w drodze rozporządzenia, na wniosek Ministra Edukacji Narodowej zaopiniowany przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego i Komisję Akredytacyjną Wyższego Szkolnictwa Zawodowego. Szkoły te, w przeciwieństwie do uczelni prowadzących kształcenie w ramach kierunków studiów, otrzymały prawo do prowadzenia studiów zarówno na kierunkach, jak i specjalnościach. Prowadząc studia tylko w ramach specjalności, wyższa szkoła zawodowa nie była zobowiązana do realizacji standardów kształcenia obowiązujących dla jakiegokolwiek kierunku studiów, a prowadząc specjalność o nazwie praca socjalna, realizowała kształcenie w zakresie właściwym tylko dla tej specjalności w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy (w tym konkretnym przypadku - w zakresie pracy socjalnej). Ponadto zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, wyższa szkoła zawodowa podczas studiów dziennych o specjalności praca socjalna, była zobowiązana do realizacji 2200 godzin związanych ze specjalnością praca socjalna oraz odnoszących się do zakresu tej specjalności co najmniej 15 tygodni praktyki. Reasumując, przepis art. 5 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej, dotyczy wyłącznie osób posiadających dyplom ukończenia wyższej szkoły zawodowej o specjalności praca socjalna, działającej na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych, a nie absolwentów studiów wyższych na kierunku pedagogika specjalna, którzy ukończyli studia na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym. Z tego mianowicie powodu, że [...], nie została utworzona na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o wyższych szkołach zawodowych i w konsekwencji nie jest wyższą szkołą zawodową w rozumieniu powyższej ustawy.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6339 Inne o symbolu podstawowym 633
Inne orzeczenia z hasłem:
Uprawnienia do wykonywania zawodu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej