Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (spr.), Sławomir Antoniuk, Protokolant Sylwia Falkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi K. K. na postanowienie Komisji do Spraw Służby Zastępczej z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o przyznanie służby zastępczej - oddala skargę -
Wnioskiem z 21 maja 2008 r., skierowanym do Wojewódzkiej Komisji do Spraw Służby Zastępczej w S. K. K. zwrócił się z prośbą o przeznaczenie go do służby zastępczej. We wniosku tym zawarł również prośbę o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku. Uzasadniając wniosek o skierowanie do służby zastępczej K. K. wskazał, że ukończył 29 lat, ma ukształtowany światopogląd co do różnych spraw, w tym do spraw politycznych i obronnych. Wskazał ponadto, że nie pochwala używania przemocy w stosunkach międzyludzkich i że pełnienie zasadniczej służby wojskowej związane jest z posiadaniem broni i posługiwaniem się nią, a to z kolei rodzi ryzyko świadomego bądź nieświadomego jej użycia. K. K. stwierdził, że ma świadomość istnienia tzw. "fali" w wojsku oraz że doniesienia prasowe mówią o faktach śmierci żołnierzy zastrzelonych przez kolegów czy też o okaleczeniach na skutek postrzałów z broni. Naruszane są również uprawnienia żołnierzy do wypoczynku, przepustki czy też urlopu. Podał też, że warunki sanitarno-higieniczne w wojsku są katastrofalne.
Uzasadniając zaś swój wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o skierowanie do służby zastępczej K. K. wskazał, że wręczona mu 9 maja 2008 r. karta powołania nie zawierała ani w pouczeniach, ani też w informacjach tam zamieszczonych informacji o uprawnieniach poborowego do ubiegania się o skierowanie do służby zastępczej. O takiej możliwości dowiedział się dopiero tuż przed świętami Bożego Ciała. Poinformowano go również o tym, że Naczelny Sąd Administracyjny w Katowicach w wyroku o sygnaturze akt SA/Ka 766/92 z 15 października 1992 r. wypowiadał się na temat ubiegania się o skierowanie do służby zastępczej oraz o konieczności wypełniania przez organy wojskowe nakazu wynikającego z art. 9 kpa. K. K. podał również, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku tym zawarł pogląd o możliwości przywrócenia poborowemu terminu do złożenia wniosku o skierowanie do służby zastępczej w sytuacji uchybienia terminu do jego złożenia.
Postanowieniem z [...] maja 2008 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 57, 58, 59 i 123 kpa oraz art. 12 ust. 1 ustawy z 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. z 2003 r. Nr 233, poz. 2217 ze zm.), Komisja Wojewódzka do Spraw Służby Zastępczej w S. odmówiła przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o przyznanie służby zastępczej.
W uzasadnieniu postanowienia, powołując się na art. 12 ust. 1 ustawy z 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej organ wskazał, że poborowy może złożyć wniosek o przeznaczenie do służby zastępczej, najpóźniej w dniu doręczenia mu karty powołania do odbycia służby wojskowej. Jak wynika z ustaleń organu, poborowy taką kartę powołania otrzymał 9 maja 2008 r., wniosek zaś o przeznaczenie do służby zastępczej skierował 21 maja 2008 r., a więc 12 dni po dopuszczalnym ustawowym terminie. Odmawiając zainteresowanemu przywrócenia terminu do złożenia wniosku o skierowanie do służby zastępczej organ podał, że termin do złożenia wniosku o skierowanie do służby zastępczej, przewidziany w ustawie, jest terminem zawitym co oznacza, że dopełnienie czynności po tym terminie jest bezskuteczne. Organ podał również, że ani ustawa o służbie zastępczej, ani też ustawa o powszechnym obowiązku obrony RP, nie nakłada na organ obowiązku informacyjnego szczególnie w sytuacji, gdy są to przepisy ogólnie obowiązujące.