Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędziowie WSA Joanna Kube, WSA Sławomir Antoniuk (spraw.), Protokolant Emilia Jaktorska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2009 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] września 2008 r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie strona 1/3

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] września 2008 r. nr [...] odmawiającą W. K. przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.

Z ustaleń organu i akt administracyjnych wynika następujący stan sprawy:

Wnioskiem z dnia 10 marca 2008 r. W. K. wystąpił do Prezesa ZUS o przyznanie w drodze wyjątku renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy podnosząc, iż jest on osobą samotną, niezdolną do samodzielnej egzystencji i nie posiada środków utrzymania.

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej ZUS) decyzją z dnia [...] września 2008 r., wydaną na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), odmówił przyznania W. K. wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że do przyznania świadczenia w drodze wyjątku wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 83 powołanej ustawy, powinny być spełnione łącznie, a brak choćby jednej z nich wyklucza możliwości przyznania świadczenia. Z dołączonej do wniosku dokumentacji rentowej zaś wynikało, iż wnioskodawca przebywał w Zakładzie Opiekuńczo - Leczniczym w B., co nie pozwalało na uznanie, iż strona pozostaje bez niezbędnych środków utrzymania.

Uznając powyższą decyzję za krzywdzącą, W. K. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy i przyznanie świadczenia w drodze wyjątku. Uzasadniając wniosek odwołujący się podniósł, że uprzednio przyznana renta w drodze wyjątku do 30 czerwca 2008 r. (decyzją z dnia [...] września 2007 r.), zabezpieczała mu środki na pokrycie odpłatności za pobyt w ZOL w B. i był to, oprócz stanu zdrowia, konieczny warunek do uzyskania opieki w tej placówce. Zainteresowany wskazał, iż zgodnie z obliczonym przez ZUS kapitałem początkowym posiada on 25 letni okres składkowy, lecz nie spełnia wszystkich wymaganych warunków do uzyskania świadczenia w trybie ustawowym. Z uwagi na orzeczoną całkowitą niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji, jako osoba samotna, wymaga stałej pomocy. Zaskarżona decyzja odmowna pozbawia odwołującego się środków na pokrycie odpłatności za pobyt w placówce opiekuńczo - leczniczej i spowoduje usuniecie go z tej placówki.

Nie znajdując podstaw do uwzględnienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, iż W.K. korzysta z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w O., gdzie ma przyznany zasiłek stały w wysokości 444 zł miesięcznie. Z tego wynika, że nie jest on pozbawiony niezbędnych środków utrzymania, co uniemożliwia przyznanie świadczenia w trybie art. 83 powołanej ustawy.

W. K. zaskarżył powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze podniósł, iż pozbawienie go świadczenia rentowego spowoduje brak środków na pokrycie odpłatności za pobyt w ZOL w B. i wypisanie z tej placówki. Jako osoba samotna i niezdolna do samodzielnej egzystencji skarżący zostanie pozbawiony możliwości życia w godnych warunkach. Wskazał, iż o pomoc z MOPR w O. wystąpił na skutek wydania przez Prezesa ZUS decyzji odmownej, w sytuacji, gdy powstało zadłużenie z tytułu opłaty za pobyt w ośrodku. Zatem nie można zgodzić się z organem, że posiada on niezbędne środki, albowiem te przeciągające się w czasie procedury administracyjne spowodowały, iż pomoc społeczna została mu udzielona.

Strona 1/3