Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bronisław Szydło, Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.), Asesor WSA Sławomir Antoniuk, Protokolant Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2007 r. sprawy ze skargi M. S. na postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania - oddala skargę -
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych działając na podstawie art. 138 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity z 2000 r., Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), postanowieniem nr [...] z dnia [...] maja 2007 r. utrzymał w mocy postanowienie z dnia [...] kwietnia 2007r., o zawieszeniu postępowania administracyjnego w sprawie przyznania małoletniej P.Z. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego - matkę M. S. renty rodzinnej po zmarłym ojcu A. Z. przyznawanej w drodze wyjątku. W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 97 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego organ administracji publicznej zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Termin "zagadnienie wstępne" oznacza takie zagadnienie prawne o charakterze materialnym, które wyłoniło się w toku postępowania w sprawie administracyjnej i do którego rozstrzygnięcia nie jest właściwy organ prowadzący postępowanie, natomiast właściwy jest inny organ administracji państwowej albo sąd. Organ wskazał, iż z pisma Oddziału ZUS w Toruniu z dnia 23 marca 2007r. wynika, że skarżąca złożyła odwołanie od decyzji organu rentowego, odmawiającej przyznania prawa do renty rodzinnej w trybie zwykłym, a następnie wniosła apelację od wyroku Sądu Okręgowego. Dotychczas postępowanie w tej sprawie nie zostało zakończone.
W dniu 19 czerwca 2007 r. skargę na powyższe postanowienie złożyła M. S. Skarżąca wskazała na trudną sytuację życiową i materialną swoją i swojej córki, która nie pozwala im godnie żyć. Przedłużanie postępowania w sprawie odwleka okres, gdy przyznane środki pozwolą na utrzymanie nieletniej córki.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał argumenty zawarte w zaskarżonym postanowieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na wstępie należy stwierdzić, że Sąd rozpoznawał sprawę w trybie uproszczonym w związku z zaistnieniem przesłanek z art. 119 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W świetle art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym stosownie do § 2 art. 1 tej ustawy kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów stwierdzić należy, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Jako podstawę prawną tego orzeczenia organ prowadzący postępowanie powołał przepis art. 97 § 1 pkt 4 kpa. Według tego przepisu organ administracji publicznej zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Jest to jedna z obligatoryjnych podstaw zawieszenia postępowania, zatem w razie jej wystąpienia organ administracji prowadzący postępowanie obowiązany jest z urzędu je zawiesić. Z urzędu też ma obowiązek badać w trakcie postępowania, czy nie powstało zdarzenie lub sytuacja, która wymaga jego zawieszenia.