Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędziowie WSA Ewa Grochowska - Jung, WSA Sławomir Antoniuk (spr), Protokolant Agnieszka Bieniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2009 r. sprawy ze skargi L. C. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego - oddala skargę -
Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] odmawiającą przyznania L. C. renty specjalnej.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Prezes Rady Ministrów podniósł, iż przyznanie świadczenia na podstawie art. 82 ust. 1 ustaw z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. Nr 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Przepis ten nie precyzuje warunków, jakie powinny być spełnione, aby renta lub emerytura mogła być przyznana w trybie tego przepisu. W związku z powyższym, każdy wniosek jest wnikliwie rozpatrywany i oceniany pod kątem występowania okoliczności uzasadniających potraktowanie sprawy w sposób szczególny. Świadczenie specjalne może być przyznane osobie posiadającej wybitne, niepowtarzalne zasługi w jakiejś dziedzinie działalności np. zawodowej, artystycznej, społecznej czy politycznej lub osobie znajdującej się w trudnej sytuacji bytowej w wyniku nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Przy rozpatrywaniu wniosków o przyznanie świadczeń specjalnych sytuacja bytowa wnioskodawców brana jest pod uwagę, jednak nie stanowi jedynego kryterium przyznawania tych świadczeń.
L. C. urodzona w [...] r. wystąpiła o przyznanie renty specjalnej podnosząc w uzasadnieniu wniosku, że otrzymywała rentę od 1996 r. W 2002 r. wnioskodawczyni uznana została przez lekarza orzecznika ZUS za zdolną do pracy. Ostatecznie utraciła prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w kwietniu 2003 r. Prezes ZUS odmówił jej także przyznania renty w drodze wyjątku. Od maja 2004 r. z półtoraroczną przerwą, otrzymuje świadczenie pielęgnacyjne z tytułu opieki nad niepełnosprawnym synem w kwocie 420 zł. Strona wskazała, że stałą opiekę nad 24-letnim obecnie synem sprawuje od 1989 r. Niebawem sama skończy 45 lat i z uwagi na stan zdrowia, nie jest w stanie podjąć zatrudnienia. Mąż wnioskodawczyni jest chory na [...] i otrzymuje rentę w kwocie 575 zł netto. Obecna jej sytuacja zdrowotna, rodzinna i finansowa uzasadnia ubieganie się o przyznanie świadczenia specjalnego.
W toku prowadzonego postępowania wyjaśniającego organ ustalił, iż L. C. zatrudniona była w okresie od 1 września 1979 r. do 8 września 1989 r., początkowo jako uczeń do dnia 31 stycznia 1982 r., a następnie jako młodszy sprzedawca. W okresie od 4 czerwca 1985 r. do 3 kwietnia 1988 r. korzystała z urlopu wychowawczego. Ponadto wymieniona zatrudniona była w okresie pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 23 października 2001 r. do 28 kwietnia 2003 r. na stanowisku przystosowanym do pracy osoby niepełnosprawnej. Po utracie prawa do renty inwalidzkiej wnioskodawczyni zarejestrowana była jako bezrobotna w okresie od 5 czerwca 2003 r. do 27 czerwca 2004 r., w tym do dnia 12 grudnia 2003 r. otrzymywała zasiłek dla bezrobotnych.