Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.) Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska Olga Żurawska-Matusiak Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2010 r. sprawy ze skargi I. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji odmawiającej przyznania świadczenia specjalnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] uchylił swoją poprzednią decyzję z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] i odmówił stwierdzenia nieważności decyzji tego organu z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania I. S. świadczenia specjalnego.
Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia [...] października 2008 r. nr [...] Prezes Rady Ministrów, działając na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), odmówił I. S. przyznania rodzinnej renty specjalnej po zmarłym mężu. Powyższa decyzja została utrzymana w mocy decyzją Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...].
Pismem z dnia 24 listopada 2009 r. I. S zwróciła się ponownie do Prezesa Rady Ministrów z prośbą o przyznanie renty na podstawie art. 82 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu tragicznej śmierci jej męża, zdaniem wnioskodawczyni, ofiary zbrodni stanu wojennego. W piśmie tym podniosła, że decyzja z dnia [...] grudnia 2008 r. odmawiająca jej przyznania renty specjalnej jest niesprawiedliwa i krzywdząca. Zarzuciła Prezesowi Rady Ministrów pominięcie istotnych dla sprawy okoliczności związanych ze śmiercią jej męża. Wskazała również, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, jest osobą bezrobotną. Jej jedynym źródłem utrzymania jest renta rodzinna przyznana przez ZUS w listopadzie 2007 r.
Pismem z dnia 14 grudnia 2009 r. Prezes Rady Ministrów wyjaśnił I. S., że sprawa przyznania jej świadczenia na podstawie art. 82 ust. 1 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych została zakończona ostateczną decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r., oraz że nie skorzystała ona z prawa zaskarżenia tej decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Jednocześnie organ pouczył wnioskodawczynię o przesłankach wznowienia postępowania administracyjnego określonych w art. 145 k.p.a. oraz wyjaśnił, że w przypadku, gdy jest ona zainteresowana wznowieniem postępowania w przedmiocie przyznania renty specjalnej, to powinna nadesłać w tej sprawie stosowny wniosek, w którym wskaże i udokumentuje okoliczności mogące uzasadniać wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] grudnia 2008 r.
I. S. w odpowiedzi na powyższe pismo organu w piśmie z dnia 11 stycznia 2010 r. wniosła o uznanie jej wcześniejszego pisma z dnia 24 listopada 2009 r. jako wniosku o wznowienie postępowania. Podniosła, że postępowanie w sprawie przyznania renty specjalnej oparte zostało na ustaleniach i okolicznościach stwierdzonych w postępowaniu przed prokuratorem państwa totalitarnego, w którym nie były zagwarantowane podstawowe prawa człowieka, a organy ścigania podlegały naciskom. Wniosła o wezwanie na świadków osób, które uczestniczyły w postępowaniu wyjaśniającym w sprawie śmierci jej męża. Wskazała, że istotne jest ustalenie w tej sprawie, czy wszystkie organy działały niezależnie i bezstronnie. Ponadto podała, że w razie wątpliwości wnosi o potraktowanie jej wniosku, jako wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] grudnia 2008 r.