Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk (spraw.), Sędziowie WSA Anna Mierzejewska, Adam Lipiński, Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2013 r. sprawy ze skargi R.M. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji - oddala skargę -

Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych
Uzasadnienie strona 1/5

Komendant Stołeczny Policji rozkazem personalnym z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...], stosując art. 41 ust. 2 pkt 5 w związku z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t. j.: Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.), zwolnił R.M. ze służby w Policji z dniem [...] lutego 2012 r., nadając decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że długotrwałe okresy absencji zainteresowanego, spowodowane przebywaniem na zwolnieniach lekarskich, pomimo określenia przez lekarzy medycyny pracy jego zdolności do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku, wpływają negatywnie na realizację zadań Policji, dezorganizując służbę i funkcjonowanie Wydziału Konwojowego Komendy Stołecznej Policji, a nadto wysoce lekceważący stosunek funkcjonariusza do służby, przełożonych i innych policjantów stanowią podstawę do rozwiązania z nim stosunku służbowego.

Od powyższego rozkazu personalnego R.M. złożył odwołanie do Komendanta Głównego Policji, który rozkazem personalnym z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] R.M. uczynił przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który postanowieniem z dnia 19 lipca 2012 r. o sygn. akt II SA/Wa 1016/12 odrzucił skargę jako złożoną z uchybieniem terminu, przewidzianego do jej wniesienia.

Wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2012 r. R.M. zwrócił się do Ministra Spraw Wewnętrznych o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2012 r. nr [...], zarzucając, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa, w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.).

Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z dnia [...] października 2012 r. nr [...], mając za podstawę art. 156 § 1 w związku z art. 157 § 1 i 2 i art. 158 § 1 kpa, odmówił stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2012 r. nr [...], utrzymującego w mocy rozkaz personalny Komendanta Stołecznego Policji z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia R.M. ze służby w Policji.

W motywach rozstrzygnięcia organ podał, że zainteresowany został zwolniony ze służby w Policji z uwagi na ważny interes służby, gdyż jego długotrwałe absencje w służbie powodowały jej dezorganizację, co w sposób ujemny wpływało na pracę komórki organizacyjnej, w której zajmował stanowisko, jak i całej jednostki Policji. Zdaniem organu, zaistniały stan faktyczny umożliwiał zastosowanie podstawy z art. 41 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy o Policji, jako że decyzja wydawana w tym trybie ma charakter uznaniowy. Przysługujące właściwym przełożonym kompetencje do mianowania, przenoszenia i zwalniania funkcjonariuszy Policji, wywodzone z treści art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t. j.: Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.), pozwalają na dobór i kształtowanie struktury etatowej i osobowej w podległej im jednostce w sposób zapewniający prawidłowe jej funkcjonowanie, toteż w sytuacji, gdy nieobecności policjanta w służbie negatywnie wpływały na tok realizowanych zadań, interes społeczny, upatrywany w interesie służby, przemawiał za zwolnieniem funkcjonariusza. W ocenie Ministra, w takim przypadku brak jest podstaw do uznania naruszeń prawa, a tym bardziej do stwierdzenia jego rażącego naruszenia (art. 156 § 1 pkt 2 kpa). Kontrolując w trybie stwierdzenia nieważności rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji i rozkaz personalny Komendanta Stołecznego Policji, Minister nie stwierdził również, by były one obarczone pozostałymi wadami, o których mowa w art. 156 § 1 pkt 1, 3-7 kpa.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych