Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bronisław Szydło (spr.), Sędziowie WSA Joanna Kube, Eugeniusz Wasilewski, Protokolant Agnieszka Bieniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 Kodeksu Postępowania Administracyjnego, w dalszej części uzasadnienia zwanym KPA, utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 KPA, którą odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Dowódcy [...], wydanej na podstawie art. 78 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jednolity: Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 z późn. zm.), w dalszej treści uzasadnienia zwanej ustawą pragmatyczną, mocą której wypowiedziany został z dniem 30 września 2001 r. stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej [...] A. G.
W uzasadnieniu podał, że nie wystąpiła żadna z przesłanek wymienionych w art. 156 § 1 pkt 2 KPA, uzasadniających stwierdzenie nieważności powołanej decyzji Dowódcy [...], o wypowiedzeniu A. G. stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej. [...] z dniem 30 czerwca 2001 r. uległa rozformowaniu, co spowodowało likwidację stanowiska służbowego zajmowanego przez A. G. Brak było możliwości zaproponowania mu innego stanowiska służbowego stosownie do posiadanego stopnia wojskowego oraz jego kwalifikacji. Tym samym zostały spełnione przesłanki wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej zawarte w art. 78 ust. 2 pkt 2 ustawy pragmatycznej.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, A. G. wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] zarzucając naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 KPA. Twierdził bowiem, że decyzja Dowódcy [...], o wypowiedzeniu mu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, została wydana z rażącym naruszeniem art. 78 ust. 2 pkt 2 ustawy pragmatycznej. Zarzucił, że o ile spełniona została pierwsza z przesłanek wymieniona w tym przepisie uzasadniającej wypowiedzenie mu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, bowiem jednostka ta uległa rozformowaniu, o tyle nie wykazano aby spełniona została druga z wymienionych w tym przepisie przesłanek, a mianowicie organ nie wykazał aby rzeczywiście brak było możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko służbowe, w innych jednostkach wojskowych. Powołał się przy tym, że na własną rękę podjął starania i w ich wyniku uzyskał zgodę Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w K., na przeniesienie do tej jednostki na stanowisko [...]. Jedynie wskutek zaniechania podjęcia jakichkolwiek działań przez Dowódcę [...], nie został przeniesiony do Jednostki Wojskowej [...] w K.. Zarzucił ponadto, rażące naruszenie art. 6, 7, 8, 9, 10 § 1, 77 § 1 KPA.
W odpowiedzi na skargę Minister Obrony Narodowej powołując się na ustalony stan faktyczny i prawny, wnosił o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sadów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), Sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości po przez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej. Innymi słowy, Sąd administracyjny jedynie kontroluje legalność rozstrzygnięcia zapadłego w tym postępowaniu z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami prawa procesowego.