Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Andrzej Wieczorek, Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 listopada 2020 r. sprawy ze skargi D. W. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia mieszkaniowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...]
D. W. (dalej: "skarżący"), jako żołnierz w służbie kontraktowej, pełniący służbę wojskową w [...] w P., na podstawie kontraktu zawartego na okres od [...] marca 2019 r. do [...] marca 2021 r., wnioskiem z [...] marca 2019 r. wystąpił do Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w P. (dalej: "Dyrektor", "organ pierwszej instancji") o wypłatę świadczenia mieszkaniowego.
W toku postępowania wszczętego na ww. wniosek, Dyrektor ustalił, że skarżący - jako funkcjonariusz Policji, otrzymał na podstawie decyzji Komendanta [...] Policji w P. z [...] listopada 2010 r. nr [...] pomoc finansową w kwocie 8.338 zł na zakup lokalu mieszkalnego w oparciu o art. 94 ust. 1 i art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r., poz. 360 ze zm.; dalej: "u.P."), § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 października 2001 r. w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego przez policjantów (Dz. U. z 2013 r., poz. 864 ze zm.), a także § 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów (Dz. U. z 2020 r., poz. 947).
Decyzją z [...] lutego 2020 r. nr [...] organ pierwszej instancji, mając za podstawę art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.; dalej: "k.p.a.") oraz art. 21 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 w związku z art. 21 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r., poz. 2356 ze zm.; dalej: "z.s.z."), odmówił skarżącemu wypłaty świadczenia mieszkaniowego.
W uzasadnieniu decyzji Dyrektor wskazał, że skarżący miał wypłacane świadczenie mieszkaniowe w okresie od [...] kwietnia 2019 r. do [...] listopada 2019 r. Podczas ponownej weryfikacji jego wniosku o wypłatę świadczenia mieszkaniowego pod kątem wystąpienia przesłanek wymienionych w art. 21 ust. 6 z.s.z., organ pierwszej instancji wystąpił [...] listopada 2019 r. z zapytaniem do Komendanta [...] Policji w P., który poinformował (pismem z [...] grudnia 2019 r.), iż skarżący pełnił służbę w Policji w latach 2004 - 2018 i nie zaistniały przesłanki do zwrotu pomocy finansowej przyznanej mu ww. decyzją nr [...].
Pismem z [...] stycznia 2020 r. Dyrektor zawiadomił skarżącego o wszczęciu postępowania administracyjnego z wniosku o wypłatę świadczenia mieszkaniowego oraz o możliwości zapoznania się z aktami sprawy i przedstawienia stanowiska co do zebranych dowodów i materiałów. Skarżący nie skorzystał z prawa do zapoznania się z materiałem zgromadzonym w aktach sprawy, jak również nie złożył dodatkowych wyjaśnień.
Powołując się na treść przepisów art. 21 ust. 1, ust. 2, ust. 4 i ust. 6 pkt 4 z.s.z., organ pierwszej instancji stwierdził, że analogiczny stan faktyczny był przedmiotem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 września 2019 r., sygn. akt II SA/Wa 690/19. Sąd uznał w nim, iż kategoryczny sposób sformułowania w art. 21 ust. 6 z.s.z. "nie przysługuje prawo do zakwaterowania" oraz ogólne określenie negatywnych przesłanek realizacji prawa do zakwaterowania, z uwzględnieniem celowościowej i systemowej interpretacji przepisów dotyczących prawa do zakwaterowania żołnierzy zawodowych, pozwala na wniosek, że takie wyjątkowe prawo, jak prawo do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, może zostać wykorzystane tylko jeden raz. Zamierzeniem ustawodawcy, wyrażonym w ww. przepisie, było bowiem wyłączenie z powyższego uprawnienia osób, które już skorzystały z pomocy Państwa, ze środków publicznych, na cele mieszkalne.