Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska (spr.), Sędzia WSA Konrad Łukaszewicz, Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska, Protokolant specjalista Ewa Kielak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2019 r. sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego uchyla zaskarżoną decyzję
Decyzją z dnia (...) marca 2019r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, po rozpatrzeniu wniosku Z. K. z (...) marca 2019 r. o przyznanie rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego, na podstawie art. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 2019 r. o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym (Dz. U. poz. 303, dalej powoływana jako ustawa), odmówił przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego.
W uzasadnieniu powołał się na art. 3 ustawy, zgodnie z którym Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych może przyznać rodzicielskie świadczenie uzupełniające matce, która spełnia łącznie warunki, wskazane w tym przepisie. Zaznaczył, że wszystkie wyżej wymienione przesłanki powinny być spełnione łącznie, a niespełnienie którejkolwiek z nich wyklucza możliwość przyznania świadczenia.
Następnie Prezes przeanalizował pojęcie niezbędnych środków utrzymania, jako przesłankę do przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego i stwierdził, że nie jest ona zdefiniowana w ustawie o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym. W celu ustalenia tego kryterium należy posiadane środki utrzymania oceniać na tle wysokości najniższej emerytury, która od 1 marca 2019 r. wynosi 1100,00 zł brutto, tj. 935,00 zł netto.
Organ wywiódł, że w ostatnich trzech miesiącach (tj. od grudnia 2018r. do lutego 2019r.) skarżąca otrzymała średnie wynagrodzenie w kwocie 637,46 zł, więc jej dochód, o którym mowa w art. 2 pkt. 2 ustawy o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym (powiększony o 314,81 zł emerytury), wynosi 952,27 netto i jest wyższy od kwoty najniższej emerytury netto. Organ skonstatował, że wykazany dochód może nie zaspokajać wszystkich potrzeb życiowych skarżącej, jednakże trudno uznać, że nie pozwala na zaspokojenie potrzeb niezbędnych, podstawowych, zatem nie można uznać, że pozostaje ona bez niezbędnych środków utrzymania. W przedstawionym w sprawie stanie faktycznym i prawnym, organ nie znalazł podstaw do przyznania skarżącej rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego na podstawie wyżej wymienionej ustawy.
W skardze do tutejszego Sądu (zatytułowanej odwołaniem), Z. K. stwierdziła, że odmowna decyzja jest dla niej bardzo krzywdząca, gdyż spełnia wszystkie warunki aby otrzymać świadczenie, w tym przede wszystkim wychowanie 5 dzieci. W dniu złożenia wniosku pracowała i pracuje obecnie na umowę zlecenie, co jest konieczne, ponieważ jej emerytura 314 zł nie wystarcza na podstawowe potrzeby, a w momencie podejmowania zlecenia nie miała możliwości otrzymania powyższego świadczenia. Podkreśliła, iż emerytura jest tak niska, ponieważ nie uznano jej kilku lat pracy mimo starań z jej strony. Jej obecna praca jest pracą godzinową i trwać będzie tylko do dnia 22.06.2019r., dokąd trwa rok szkolny. Od dnia 23.06.2019r. będzie osobą bezrobotną, z emeryturą w kwocie 314 zł pozostaje praktycznie bez środków utrzymania. Na tej podstawie skarżąca wniosła o ponowne rozpatrzenie jej sprawy i przyznanie świadczenia uzupełniającego chociażby z dniem 23.06.2019r., kiedy będzie już osobą bezrobotną.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko, wyrażone w zaskarżonej decyzji.