Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk, Sędziowie WSA Ewa Kwiecińska, Bronisław Szydło (spr.), Protokolant Dorota Kwiatkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2007 r. sprawy ze skargi B. Z. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia (...) kwietnia 2007 r. nr (...) w przedmiocie odmowa stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r., znak: [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] lutego 2007 r., znak: [...], wydaną na podstawie art. 158 § 1, art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, którą odmówił B. Z. stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2006 r., nr [...], odmawiającej wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] czerwca 2005 r., nr [...] oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Prezesa Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia [...] maja 2005 r., nr [...], którą rozwiązano stosunek pracy z kuratorem zawodowym Sądu Rejonowego w Ż. - B. Z., z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. W uzasadnieniu podał, że pełnomocnik B. Z., w swym wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, nie wykazał rażącego naruszenia prawa przy odmowie wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności powołanej decyzji Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] czerwca 2005 r., utrzymującej w mocy powołaną decyzję Prezesa Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia [...] maja 2005 r., którą rozwiązano z B. Z. stosunek pracy.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pełnomocnik B. Z. wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji i utrzymanej nią w mocy decyzji z dnia [...] lutego 2007 r., zarzucając rażące naruszenie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, przez utrzymanie w mocy przez Ministra Sprawiedliwości jego poprzedniej decyzji z dnia [...] lutego 2007 r., podczas gdy decyzja ta obarczona była nieważnością z uwagi na rażące naruszenie przepisu art. 157 § 3 k.p.a.
W odpowiedzi na odwołanie Minister Sprawiedliwości, powołując się na ustalony stan faktyczny i prawny, wnosił o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej.
Innymi słowy sąd administracyjny nie orzeka co do istoty sprawy w zakresie danego przypadku, lecz jedynie kontroluje legalność rozstrzygnięcia w tym postępowaniu z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami prawa procesowego.
Rozpatrując skargę B. Z. pod tym kątem, Sąd nie stwierdził, aby Minister Sprawiedliwości, podejmując zaskarżoną decyzję utrzymującą w mocy jego poprzednią decyzję, dopuścił się naruszenia prawa w stopniu, w jakim mogło to mieć wpływ na wynik sprawy.
Art. 16 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego ustanowił ogólną zasadę trwałości decyzji administracyjnych. Od tej reguły ustawodawca dopuścił pewne wyjątki. Jednym z nich jest stwierdzenie nieważności decyzji dotkniętej przynajmniej jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a.