Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Andrzej Kołodziej Sędzia WSA - Sławomir Antoniuk Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant - starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2014 r. sprawy ze skargi I. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej do celów łowieckich - oddala skargę -
Komendant Wojewódzki Policji w O. decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...], działając na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a) i art. 20 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525) oraz art. 268a k.p.a., cofnął skarżącemu I. K. pozwolenie na posiadanie broni palnej myśliwskiej do celów łowieckich. W uzasadnieniu, powołując treść wskazanych już wyżej przepisów podał, że cofnięcie pozwolenia na broń w świetle zaistnienia przesłanek z art. 15 ust. 1 pkt 2 - 6 ustawy, jest obligatoryjne. W rozpoznawanej sprawie natomiast uzyskano informację, że wyrokiem Sądu Rejonowego w M. z dnia [...] grudnia 2011 r. sygn. akt [...], skarżący został uznany winnym tego, że w 2010 roku w miejscowości K. na działce nr [...] w K. przy ul. [...] wykonał roboty budowlane poprzez postawienie altany ogrodowej bez wymaganego przepisami zezwolenia, co stanowi naruszenie art. 49 b ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane, tj. o przestępstwo z art. 90 ustawy z dnia 07.07.1994 r. Prawa budowlanego i za powyższe wymierzono mu karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych przy określeniu jednej stawki na kwotę 20. Ponadto wyrokiem Sądu Rejonowego w M. z dnia [...] marca 2012 r. sygn. akt [...] został uznany winnym tego, że w okresie od sierpnia 2010 r. do [...] listopada 2011 r. w miejscowości K. na ul. [...] umyślnie udaremnił pracownikom Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego określone ustawą czynności wynikające z prawa budowlanego w postaci zbadania legalności wykonania robót budowlanych na terenie działki [...] poprzez niestawianie się na wyznaczone terminy, tj. popełnienie przestępstwa z art. 91 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane i za powyższe wymierzono mu karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 złotych. W myśl art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o broni i amunicji, właściwy organ Policji cofa pozwolenie na broń osobom skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe, a z pkt 6 lit. a tego przepisu w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że ustawodawca sam rozstrzygnął, iż obawę użycia broni w sposób określony w tym przepisie uzasadnia sam fakt skazania za przestępstwo umyślne, a wskazane wyżej przestępstwa mają charakter umyślny. Z kolei organy Policji właściwe w sprawach pozwoleń na broń, nie są uprawnione do oceny orzeczeń wydawanych przez niezawisłe sądy. Przedmiotem postępowania administracyjnego nie jest także rozstrzygnięcie o prawidłowości prowadzonego postępowania karnego i weryfikacja zebranych w jego toku materiałów dowodowych. Organ administracji publicznej nie jest również uprawniony do badania winy osoby skazanej wyrokiem sądu. Wyroki skazujące wydane przez sądy powszechne są wiążące, zatem organ Policji jest zobowiązany respektować taki wyrok w postępowaniu administracyjnym dotyczącym pozwoleń na broń. W dalszej części podano, że do oceny, czy w danej sprawie istnieje przesłanka do cofnięcia pozwolenia na broń wystarczy ustalenie przez organ Policji, że osoba posiadająca pozwolenie na broń lub o nie się ubiegająca, jest skazana za przestępstwo wymienione w przepisie art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji i jak z powyższego wynika, popełnione przez posiadacza broni przestępstwo, nie musi mieć bezpośredniego związku z bronią. Zatem ustawodawca nie przewidział możliwości uwzględnienia interesu posiadacza pozwolenia na broń w przypadku, gdy został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne przyznając jednoznacznie pierwszeństwo interesowi społecznemu. Organy uprawnione do wydawania i cofania pozwoleń na broń muszą brać pod uwagę nie tylko subiektywnie pojmowany interes konkretnego obywatela, ale także mieć wzgląd na interes społeczny. Ten wgląd zaś dyktuje konieczność ścisłej reglamentacji pozwoleń na broń, a więc wydawanie ich tylko w sytuacjach uznanych za szczególne oraz cofanie pozwoleń w sytuacjach, w których powyższy interes jest zagrożony.