Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.), Protokolant starszy referent Agnieszka Fidor po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2019 r. sprawy ze skargi W. L. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...]
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (zwany dalej organem) decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2019 r. po rozpatrzeniu odwołania W.L. (skarżący) utrzymał w mocy decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (organ I instancji) nr [...] z dnia [...] stycznia 2019 r. w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania wobec skarżącego art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 288 ustawa o zaopatrzeniu).
Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2017 r. skarżący wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o zastosowanie wobec niego art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu.
Organ I instancji decyzją z dnia [...] stycznia 2019 r. odmówił wyłączenia stosowania wobec skarżącego art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy zaopatrzeniowej. Wskazał, że skarżący został zwolniony ze służby z Komendy Powiatowej Policji w G. w dniu [...] lutego 2009 r. i ma ustalone prawo do emerytury i renty inwalidzkiej, których wysokość ustalono z uwzględnieniem odpowiednio art. 15c i 22a ustawy zaopatrzeniowej, przy czym nie wypłaca się renty inwalidzkiej z uwagi na posiadanie prawa do korzystniejszej emerytury. Podniósł, że zgodnie z pismem z dnia [...] maja 2018 r. Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu stanowiącym Informację o przebiegu służby Nr [...], stwierdził, że skarżący pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, od dnia [...] grudnia 1987 r. do dnia [...] stycznia 1990 r., tj. 2 lata i 2 miesiące. W sprawie ustalono, że całkowity okres służby ww. wynosi 24 lata, 7 miesięcy i 16 dni, tj. od dnia [...] lipca 1984 r. do dnia [...] lutego 2009 r. Dodatkowo do wysługi emerytalnej doliczono okres zasadniczej służby wojskowej wynoszący 1 rok, 8 miesięcy i 28 dni (od dnia [...] września 1979 r. do dnia [...] czerwca 1981 r.). Podniósł, że z kopii akt osobowych o sygn. [...], przekazanych za pismem z dnia [...] października 2017 r. (znak: [...]) przez Instytut Pamięci Narodowej - Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - nie wynika, aby skarżący nierzetelnie wykonywał zadania i obowiązki w okresie pełnienia służby po dniu 12 września 1989 r. Podniósł, że Komendant Główny Policji w piśmie z dnia [...] grudnia 2017 r. (L.dz. [...]) przekazał informacje dotyczące przebiegu służby skarżącergo. Ze zgromadzonych w sprawie dokumentów wynika, że ww. po dniu 12 września 1989 r. rzetelnie wykonywał zadania i obowiązki służbowe. Wnioskodawcy wielokrotnie przyznano zwiększony dodatek służbowy i funkcyjny do uposażenia oraz wyróżniano nagrodami pieniężnymi. Odnotowano również otrzymane pozytywne opinie służbowe oraz awanse w stopniu służbowym i na stanowisku. Jednocześnie w aktach sprawy nie stwierdzono informacji o karach dyscyplinarnych, jak również nie były prowadzone wobec wnioskodawcy żadne postępowania karne lub karno - skarbowe. Wskazał, że brak jest dokumentów odnoszących się do zdarzeń służbowych z narażeniem zdrowia i życia. Ponadto podniósł, że skarżący został odznaczony "Brązowym Krzyżem Zasługi".