Sprawa ze skargi na postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania administracyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung, asesor WSA Jarosław Trelka (spr.), Protokolant Anna Siwonia, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2007 r. sprawy ze skargi A.W. na postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania administracyjnego oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/4

W dniu 11 kwietnia 2003 r. A.W. wystąpiła do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (GIODO) z pismem, w którym wniosła o rozpatrzenie, czy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. (ZUS) dopuścił się naruszenia ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2000 r., Nr 101, poz. 926 ze zm.). Następnie skarżąca wystąpiła do GIODO z kolejnym pismem z dnia 25 maja 2005 r., a po wezwaniu do sprecyzowania tego pisma wniosła o nakazanie usunięcia z akt zgromadzonych przez ZUS dotyczącej ją opinii lekarskiej z [...] i orzeczenia lekarza orzecznika z [...]. sporządzonych przez orzecznika ZUS, a także o nakazanie usunięcia z tych akt opinii specjalistycznej lekarza konsultanta z [...]

Pismem z dnia 19 sierpnia 2005 r. skarżąca wystąpiła o zawieszenie tego postępowania, a pismem z dnia 28 września 2005 r. wycofała swój wniosek inicjujący postępowanie w sprawie. Kolejnym pismem z dnia 14 grudnia 2005 r. skarżąca wystąpiła o zawieszenie postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 Kpa oraz o wystąpienie do Trybunału Konstytucyjnego o rozstrzygnięcie, czy przeprowadzenia badań medycznych nauczyciela przez lekarza orzecznika ZUS na wniosek pracodawcy jest zgodne z art. 78 Konstytucji, jeśli od wydanego orzeczenia lekarskiego nauczyciel nie ma możliwości odwołania, a także o rozstrzygnięcie, czy przekazanie wydanego orzeczenia lekarskiego ZUS do pracodawcy narusza art. 51 Konstytucji oraz art. 40 ustawy o zawodzie lekarza.

Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2006 r. wydanym na podstawie art. 123 i a contrario 97 § 1 pkt 4 Kpa oraz art. 22 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.), a także art. 1 i 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) organ odmówił uwzględnienia wniosku skarżącej zawartego w piśmie z dnia 14 grudnia 2005 r. Uznając, że rozpatrzenie sprawy zainicjowanej żądaniem skarżącej nie zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ ani sąd, a także uznając, że Trybunał Konstytucyjny sprawuje co prawda wymiar sprawiedliwości (art. 10 § 2 Konstytucji), ale nie jest sądem, organ ocenił, że zawieszenie postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 Kpa byłoby niezasadne. Odnośnie natomiast żądania wystąpienia z pytaniem prawnym do Trybunału Konstytucyjnego organ uznał, że w myśl przyznanych mu ustawowo kompetencji nie jest uprawniony do takiego wystąpienia (art. 191 Konstytucji). Skarżąca może natomiast wystąpić sama ze skargą konstytucyjną, jeśli uważa, że kwestionowane przez nią działania lub przepisy naruszyły Konstytucję (art. 79 ust. 1 Konstytucji).

W zażaleniu na to postanowienie skarżąca ponownie wniosła o zawieszenie postępowania, a także o dopuszczenie dowodu ze stanowiska Trybunału Konstytucyjnego w jej sprawie w zakresie wyznaczonym pismem z dnia 14 grudnia 2005 r. Jako uzasadnienie wskazała, że oczekuje na interwencję w jej sprawie Ministra Sprawiedliwości i Rzecznika Praw Obywatelskich oraz wskazała na swoje żądanie wystąpienia w jej imieniu przez organ do Trybunału Konstytucyjnego.

Strona 1/4