Sprawa ze skargi na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w przedmiocie odmowy przyjęcia publicznej obrony rozprawy doktorskiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Adam Lipiński Sędzia WSA - Anna Mierzejewska Protokolant - referent stażysta Katarzyna Skurzyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi D. G. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia publicznej obrony rozprawy doktorskiej - oddala skargę -

Uzasadnienie strona 1/4

Rada Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania Uniwersytetu [...] w A. decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...], działając na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki (tekst jedn. z 2003 r. Dz. U. Nr 65, poz. 595 ze zm.), nie przyjęła publicznej obrony rozprawy doktorskiej mgr. D. G. na temat "[...]". Natomiast w uzasadnieniu stwierdziła, że uchwała w powyższej sprawie w głosowaniu tajnym nie uzyskała wymaganej bezwzględnej większości punktów, bowiem przy uprawnionych do głosowania [...] osobach i obecnych podczas głosowania [...] osobach, oddano [...] głosy ważne i [...] głos nieważny, a za "tak" oddano [...] głosów, za "nie" [...] głosów i "za wstrzymaniem" [...] głosów.

W odwołaniu z dnia [...] lutego 2010 r. do Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, skarżący nie zgodził się z powyższą decyzją i zarzucił jej, że znaczna część uwag jest przesadnie krytyczna, skala trudności zadawanych pytań była bardzo wysoka, zauważalna przez niego awersja niektórych członków Rady Wydziału oraz przedstawił uwagi dotyczące zdarzeń z okresu doktoryzacji i które łączą się ze stanowiskiem organu. Wobec powyższego wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...], mając za podstawę art. 21 ust. 2 wymienionej już wyżej ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki, utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu podała, że Sekcja Nauk Ekonomicznych po zapoznaniu się z odwołaniem oraz po wysłuchaniu opinii recenzentów Centralnej Komisji, w głosowaniu tajnym wypowiedziała się przeciw wnioskowi o uchylenie zaskarżonej uchwały Rady Wydziału, zaś wynik odwołania przedstawiał się następująco: [...] głos za uchyleniem uchwały, [...] głosów przeciwko i [...] głos wstrzymujący się. Z kolei Prezydium Centralnej Komisji po zapoznaniu się z powyższym stanowiskiem, w głosowaniu tajnym utrzymało w mocy zaskarżoną uchwałę i wynik głosowania przedstawiał się następująco: 0 głosów za uchyleniem uchwały, [...] głosów przeciwko i 0 głosów wstrzymujących), konstatując, że publiczna obrona pracy doktorskiej skarżącego D. G. przebiegała zgodnie z obowiązującymi przepisami, zaś w jej trakcie pytania zadawane doktorantowi dotyczyły poprawności hipotez, kwestii terminologicznych związanych z zamiennym używaniem przez doktoranta pojęć osobowość i temperament, sposobu weryfikacji hipotez. Zakres tych pytań mieści się w zakresie tematycznym rozprawy doktorskiej, co czyni argument skarżącego za bezzasadny, iż część pytań nie dotyczyła pracy. Ponadto odpowiedzi doktoranta na część pytań były niejasne i niepoprawne, zawierały szereg mankamentów dotyczących teoretycznych, metodycznych i empirycznych aspektów rozprawy oraz budzi wątpliwości kwestia, czy rozprawa spełnia wymogi ustawowe, bowiem brak jest jasno określonego problemu naukowego, trywialna hipoteza oraz brak wykazania gruntownej wiedzy dotyczącej analizowanego obszaru. Ponadto nie znalazły również potwierdzenia zarzuty dotyczące nadmiernych wymagań oraz awersji członków Rady Wydziału do jego osoby.

Strona 1/4