Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie podjęcia postępowania egzekucyjnego w sprawie opróżnienia lokalu mieszkalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędziowie WSA Andrzej Góraj, Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Rosińska-Czaykowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi J. B. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podjęcia postępowania egzekucyjnego w sprawie opróżnienia lokalu mieszkalnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. 2.stwierdza ze zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości, 3.zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych na rzecz J. B. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/3

Minister Spraw Wewnętrznych postanowieniem z dnia [...] marca 2013 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2013 r., którym to postanowieniem Wojewoda [...] podjął zawieszone postępowanie egzekucyjne w sprawie opóźnienia przez J.B. (poprzednio P.) lokalu mieszkalnego nr [...] położonego w W. przy [...]. Jako podstawę podjęcia postępowania egzekucyjnego organ wskazał art. 57 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm., dalej u.p.e.a.).

W motywach uzasadnienia organ podał, że na żądanie wierzyciela zawieszone zostało postępowanie egzekucyjne, na podstawie art. 56 § 1 pkt 4 u.p.e.a. Wyjaśnił, iż z uwagi na to, że ustała przyczyna zawieszenia i wierzyciel wniósł o podjęcie postępowania egzekucyjnego, organ egzekucyjny, w oparciu o art. 57 § 1 u.p.e.a., zobowiązany był do podjęcia przedmiotowego postępowania. Wskazał też, że przepis art. 57 § 1 u.p.e.a., w oparciu o który podjęto postępowanie, ma charakter obligatoryjny.

Na powyższe postanowienie, o podjęciu zawieszonego postępowania, J.B. wniosła skargę do tutejszego Sądu.

W uzasadnieniu skargi podniosła, że przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie toczy się sprawa, o sygn. akt II SA/Wa 2330/12, w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego nr [...] przy [...] w W., która nie została dotychczas rozpoznana.

W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jej oddalenie, podkreślając, że ustała przyczyna zawieszenia, a zatem organ egzekucyjny zobowiązany był do podjęcia przedmiotowego postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna, aczkolwiek z innych przyczyn niż w niej podniesione.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 art. 1 tej ustawy).

Zgodnie z treścią art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Z wymienionych przepisów wynika, że sąd ocenia, czy orzeczenie organu jest zgodne z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej. Analiza w tym zakresie dokonywana jest według stanu faktycznego i prawnego, obowiązującego w dacie wydania zaskarżonej decyzji (postanowienia).

Strona 1/3