Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz Sędziowie Sędzia WSA Maria Mysiak Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Agnieszka Klimek po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 lipca 2020 r. sprawy ze skargi A. A. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] marca 2019 r. Naczelnik Z. Urzędu Celno-Skarbowego w S., powołując się na przepisy art. 2 pkt 8, art. 3 ust. 2 pkt b, art. 7, art. 22 ust. 1 pkt 1, art. 26 ust. 1, 2 i 5, art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów (Dz. U. z 2017 r., poz. 708 ze zm.), określanej dalej też jako "ustawa SENT", a także art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) nałożył na A. A. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] "A. " A. A. karę pieniężną w wysokości 20 000 zł, w związku z przewożeniem towaru podlegającego procedurze SENT, tj. oleju smarowego o nazwie własnej [...] o kodzie CN 27101981 w ilości 2050 litrów oraz oleju smarowego o nazwie własnej [...] o kodzie CN 27101981 w ilości 60 litrów, bez zgłoszenia, o jakim mowa w art. 7 ust. 1 ustawy SENT. Okoliczność ta została ujawniona w wyniku kontroli drogowej rozpoczętej w dniu 27 czerwca 2018 r. w okolicach miejscowości K. przez funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej.
W odwołaniu od decyzji A. A. wniósł o uchylenie ww. decyzji, jako wydanej z naruszeniem:
1) art. 2 pkt 8, art. 3 ust. 2, art. 7, art. 22 ust. 1, art. 26 ust. 1, 2 i 5, art. 27 ust. 1 ustawy SENT poprzez ich błędne zastosowanie w niniejszej sprawie i uznanie, że okoliczności wykonywania przez przewoźnika transportu uzasadniały nałożenie na niego wymierzonej kary w kwocie 20 000 zł, za brak numeru referencyjnego i dokonywanie przewozu bez właściwych zgłoszeń, o których mowa w ustawie;
2) art. 26 ust. 3 ustawy o SENT poprzez jego niezastosowanie i nieodstąpienie od wymierzenia kary pieniężnej w sytuacji, gdy z okoliczności sprawy wynika, że organ powinien odstąpić od wymiaru kary z uwagi na ważny interes podatnika, jak i interes publiczny. W tym zakresie odwołujący się zarzucił organowi I instancji całkowity brak ustaleń faktycznych dotyczących zaistnienia przesłanek uzasadniających skorzystanie z instytucji przewidzianej tym przepisem.
Odwołujący się zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych polegający na braku wiążących i bezspornych ustaleń w zakresie procedury i okoliczności dokonywanego transportu, brak ustaleń i weryfikacji czy przedmiotowy transport odbywał się w procedurze wywozu, która zwalnia przewoźnika z obowiązku dokonania zgłoszeń, o których mowa w ustawie SENT. Zarzucił także błąd polegający na przyjęciu, że był objęty obowiązkami wynikającymi z ustawy SENT i nie istniały żadne okoliczności zwalniające go z tych obowiązków.
W ocenie strony, decyzję wydano z naruszeniem art. 122 Ordynacji podatkowej, poprzez niepodjęcie wszystkich niezbędnych działań celem wyjaśnienia takich okoliczności jak: tryb, w jakim odbywał się przewóz, sposób, w jaki był zorganizowany i nadzorowany. Nie przesłuchano kierowcy, przewoźnika ani świadków. Zdaniem strony, organ przyjął bierną postawę w postępowaniu dowodowym w sytuacji, gdy był zobowiązany do podjęcia wszelkich niezbędnych działań dla dokładnego ustalenia stanu faktycznego sprawy, przede wszystkim do podjęcia działań zmierzających do ustalenia odpowiedzialności odwołującego się. W tym zakresie podniósł zarzuty naruszenia: