Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.),, Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 października 2017 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [..] r. nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r. nr [...] na podstawie art.138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz.23, ze zm.), zwanej dalej "k.p.a." oraz art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2012 r. poz. 83, ze zm.), zwanej dalej "ustawa o przekształceniu", po rozpatrzeniu odwołania R. K. od decyzji Prezydenta Miasta S. z dnia [...]. znak [...], [...] w sprawie odmowy przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości położonej w S., na Osiedlu [...], w obrębie [...], oznaczonej numerem działki [...], o powierzchni [...] m2, stanowiącej własność Gminy Miasto S., dla której prowadzona jest księga wieczysta nr [...], utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium przedstawiło stan faktyczny i prawny sprawy, z którego wynikało, że organ I instancji odmawiając R. K.
przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości stwierdził, iż jest on wprawdzie następcą prawnym B. i K. K., którzy na dzień 13 października 2005 r. byli użytkownikami wieczystymi przedmiotowej nieruchomości, na co wskazuje treść księgi wieczystej KW nr [...] i tym samym spełnione więc zostały warunki podmiotowe do wystąpienia z wnioskiem o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy. Jednakże, aby mogło dojść do przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, muszą zostać spełnione zarówno warunki przedmiotowe jak i podmiotowe wynikające z ustawy.
Prezydent Miasta S. wyjaśnił, że kategorie nieruchomości do których odnosi się ustawa, stanowią pewien zamknięty zbiór. Każda nieruchomość, która w ramach tego zbioru się nie mieści, nie może być przedmiotem przekształcenia dokonywanego na podstawie przepisów powołanej ustawy. W związku z tym należało ustalić, czy działka, której użytkownikami wieczystymi byli w dniu wejścia w życie ustawy o przekształceniu B. i K. K., w tym czasie była zabudowana, albo przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową, bądź pod zabudowę garażami.
Organ I instancji wskazał, że w toku prowadzonego postępowania administracyjnego ustalono, że zgodnie z decyzją Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami z dnia z dnia [...] r. znak: [...], powyższa nieruchomość przeznaczona była pod zabudowę domem letniskowym wolnostojącym. Z powyższej decyzji wynika również, że na dzień jej wydania przedmiotowa nieruchomość była już zabudowana domem letniskowym, wzniesionym nakładem środków i pracy własnej dzierżawców. Ponadto ustalono, iż zgodnie z treścią § 7 aktu notarialnego - umowy o ustanowienie użytkowania wieczystego z dnia [...] r. Rep. A numer [...] r., ww. nieruchomość została oddana w wieczyste użytkowanie B. i K. K., celem wzniesienia na niej domu letniskowego, wolnostojącego. Na podstawie powyższej umowy została określona stawka opłaty za użytkowanie wieczyste na poziomie 3 % stosownie do art. 72 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zdaniem organu świadczy to o tym, że celem na jaki została oddana przedmiotowa nieruchomość nie jest zabudowa mieszkaniowa. Jednocześnie podkreślił, że stawka opłaty za użytkowanie wieczyste w wysokości 3% obowiązuje dla tej nieruchomości również na dzień wydania niniejszej decyzji.