Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bolesław Stachura Sędziowie Sędzia WSA Joanna Wojciechowska (spr.) Sędzia WSA Ewa Wojtysiak po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 października 2021 r. sprawy ze skargi P. P. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków I. stwierdza nieważność § 24 zaskarżonej uchwały; II. oddala skargę w pozostałym zakresie.
Prokurator P. P., dalej "Prokurator" złożył skargę na uchwałę Rady Miejskiej w P. (dalej "organ") z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków (Dz. Urz. Województwa Z. z 2017 r. poz. 3423 - dalej "uchwała") i wniósł o stwierdzenie jej nieważności w całości.
Zarzucił organowi istotne naruszenie prawa, tj.:
- art. 7 oraz art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2017 r. poz. 328, dalej "u.z.z.w."), przez wykroczenie poza delegację ustawową, a także wejście w materię już uregulowaną przepisami wyższego rzędu w szczególności w:
1. § 3 ust. 5 uchwały, przez powtórzenie zapisów ustawowych nakładających na przedsiębiorstwo obowiązek zapewnienia zdolności posiadanych urządzeń wodociągowych do realizacji dostaw wody w sposób ciągły i niezawodny uregulowanych już w art. 5 ust. 1 u.z.z.w.;
2. § 3 ust. 7 uchwały, przez powtórzenie zapisów ustawowych nakładających na przedsiębiorstwo obowiązek prowadzenia regularnej wewnętrznej kontroli jakości dostarczanej wody już uregulowanych w art. 5 ust. 1a u.z.z.w.;
3. § 3 ust. 5 uchwały, przez powtórzenie zapisów ustawowych określających pisemną formę umowy o dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków już uregulowanych w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków;
4. § 24 uchwały, przez wprowadzenie wynagrodzenia przedsiębiorstwa za uzgodnienie dokumentacji, odbiór częściowy oraz końcowy wraz z ewentualnymi kosztami przejazdu winno odpowiadać rzeczywiście poniesionym przez przedsiębiorstwo kosztom mimo, że przepisy ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków nie zawierają upoważnienia dla obciążania odbiorców należnościami za wydanie warunków przyłączenia;
5. § 28 ust. 1 uchwały, przez ustanowienie wymogu złożenia reklamacji na piśmie podczas gdy w treści art. 19 ust. 5 pkt 8 u.z.z.w. nie określono szczegółowo formy reklamacji.
Prokurator wskazał, że liczne uchybienia tej uchwały winny skutkować stwierdzeniem jej nieważności, mimo iż przedmiotowa uchwała już nie obowiązuje, gdyż została uchylona uchwałą Rady Miejskiej w P. z dnia 15 listopada
2018 r. nr [...]
W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie. Podniósł, że zaskarżona uchwała została uchylona uchwałą Rady Miejskiej w P. z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] Wskazał, że zarzut naruszenia art. 19 ust. 5 u.z.z.w. jest niezasadny, gdyż przepis ten dotyczy stanu prawnego wprowadzonego z dniem 12 grudnia 2017 r. ustawą dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2180), a więc nie odnoszącego się do delegacji ustawowej, na podstawie której podjęta została zaskarżona uchwała, tj. art. 19 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym przed 17 grudnia 2017 r. Niemniej, z uwagi na niemal identyczną redakcję przepisu art. 19 ust. 2 przed 12 grudnia 2017 r. i art. 19 ust. 5 po tej dacie, organ przedstawił swoje merytoryczne stanowisko w zakresie podniesionych zarzutów w zakresie stanu prawnego obowiązującego w czasie podejmowania uchwały. Organ wskazał na treść 137 w zw. z § 143 Załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. z 2016 r. poz. 283, dalej "z.t.p.") i podał, że nie każde naruszenie zasad techniki prawodawczej musi skutkować stwierdzeniem nieważności badanej uchwały. Zasady techniki prawodawczej należy bowiem traktować jako zbiór dyrektyw skierowanych do prawodawcy wskazujących, jak poprawnie wyrażać normy prawne w przepisach prawnych i jak je grupować w aktach normatywnych, nie mogą służyć ocenie ważności obowiązującego prawa. Organ wyjaśnił, że celem § 24 uchwały było wprowadzenie regulacji, która chroniłaby odbiorców przed obciążaniem ich należnościami wygórowanymi przez przedsiębiorstwo i mieści w art. 19 ust. 2 pkt 6 u.z.z.w. Organ wskazał, że w § 28 uchwały wbrew twierdzeniom Prokuratora nie ograniczył w żaden sposób formy składania reklamacji.