Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda, Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.), Asesor WSA Joanna Wojciechowska, Protokolant Joanna Białas-Gołąb, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi R. C. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przyznania prawa do świadczenia pieniężnego w wysokości kwoty uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym oddala skargę.
W wyniku rozpoznania wniosku st. sierż. rez. R. C., Dowódca Jednostki Wojskowej Nr (...) w Z, działając na podstawie art. 95 pkt 1 i art. 96 ust. 1 i 2 oraz art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 ze zm.), decyzją z dnia (...), nr (...), odmówił przyznania R C. prawa do świadczenia pieniężnego w wysokości kwoty uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego w ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że rozkazem personalnym nr (...) Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr (...) w Z z dnia (...) R. C. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy z dniem 30 kwietnia 2005 r. wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza zawodowego. Na dzień zwolnienia z zawodowej służby wojskowej podoficer posiadał 13 lat, 1 miesiąc i 7 dni nieprzerwanej zawodowej służby wojskowej, obliczonej za okres od 23 marca 1992 r. do 30 kwietnia 2005 r. Ponieważ, zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, wnioskowane świadczenie pieniężne przysługuje żołnierzowi, który pełnił nieprzerwanie zawodową służbę wojskową przez okres co najmniej 15 lat, okres pełnienia zasadniczej służby wojskowej nie mógł być uwzględniony.
W ocenie organu, prawa do świadczenia pieniężnego nie można również przyznać wnioskodawcy na podstawie art. 96 ust. 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, bowiem żołnierz nie został zwolniony wskutek rozformowania jednostki wojskowej lub zmniejszenia jej stanu etatowego w korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych, w którym żołnierz pełnił służbę, albo likwidacji stanowiska służbowego, które żołnierz zajmował, a brak było możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko służbowe, ani wskutek orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w razie gdy utrata tej zdolności została spowodowana wypadkiem powstającym w związku z pełnieniem służby lub chorobą powstałą w związku ze szczególnymi warunkami służby.
R C. złożył od tej decyzji odwołanie zarzucając jej rażące naruszenie art. 95 pkt 1 i art. 96 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. Odwołujący podniósł, że organ nie ustosunkował się do posiadanego w aktach sprawy orzeczenia Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w S z dnia (...) w sprawie badania kontrolnego emeryta wojskowego, mocą którego został on uznany za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej, przy czym niezdolność ta powstała w związku ze szczególnymi warunkami służby wojskowej. Powołując się na treść art. 95 ust. 1 i art. 96 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych R C. stwierdził, że zaprzestanie przezeń z dniem