Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz,, Sędzia NSA Grzegorz Jankowski, Protokolant Krzysztof Chudy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2008r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego I. oddala skargę, II. zasądza od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz adw. J. S. kwotę [...] złotych, w tym podatek od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Decyzją z dnia (...) numer (...) Prezydent Miasta, reprezentowany przez Koordynatora Zespołu ds. dodatków mieszkaniowych w Miejskim Ośrodku Pomocy Rodzinie, przyznał M Si dodatek mieszkaniowy na okres 6 miesięcy tj. od 1.06.2007 r. do 30.11.2007 r., w wysokości 71.77 zł miesięcznie, w tym ryczałt na zakup opału w kwocie 18.75 zł.
Od decyzji organu I instancji odwołał się M S wnosząc o przyznanie dodatku mieszkaniowego w wyższej wysokości.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia (...) numer (...), po rozpatrzeniu odwołania strony, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
Kolegium stwierdziło, że podstawową zasadą sformułowaną w art. 6 Kodeksu postępowania administracyjnego jest, że organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 z późn.zm.) dodatek mieszkaniowy przysługuje osobom, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy, jeżeli średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o przyznanie dodatku nie przekracza 175 % najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym i 125 % w gospodarstwie wieloosobowym, obowiązującej w dniu złożenia wniosku.
Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy, wysokość dodatku mieszkaniowego stanowi różnicę między wydatkami przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu, a kwotą stanowiącą wydatki poniesione przez osobę otrzymującą dodatek w wysokości 15% dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie jednoosobowym (art.6 ust. 1 ustawy), przy czym jego wysokość łącznie z ryczałtem, nie może przekraczać 70 % wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu mieszkalnego lub 70 % faktycznych wydatków ponoszonych za lokal mieszkalny, jeżeli powierzchnia tego lokalu jest mniejsza lub równa normatywnej powierzchni (art. 6 ust. 10 ustawy).
Jak wynika z materiału dowodowego sprawy oraz w oparciu o przywołane przepisy ustawy o dodatkach mieszkaniowych, wydatki gospodarstwa M S na lokal wyniosły 133.20 zł, zaś wydatki jakie powinno ponosić gospodarstwo domowe wynoszą 61,43 zł.
W tej sytuacji słusznie, zdaniem organu odwoławczego, przyznano M S dodatek mieszkaniowy w wysokości 71,77 zł miesięcznie.
Ponadto Kolegium stwierdziło, iż ustawa o dodatkach mieszkaniowych nie przyznaje kompetencji organom administracji publicznej oraz organom odwoławczym do swobodnego uznania w przedmiocie odmowy lub przyznania dodatku mieszkaniowego, tym samym argumenty strony nie mogą zostać uwzględnione w toku obecnie toczącego się postępowania z uwagi na brak podstawy prawnej.
Powyższa decyzja została zaskarżona przez M S do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W skardze M S okazał swe niezadowolenie z wysokości przyznanego mu dodatku mieszkaniowego, zarzucając błędną interpretację przepisów ustawy o dodatkach mieszkaniowych w kwestii ryczałtu na zakup opału, który to ryczałt zdaniem skarżącego winien stanowić kwotę dodatkową, a nie wliczaną do dodatku mieszkaniowego.