Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Iwona Tomaszewska,, Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda, Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi Spółki A. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przyznania zwrotu wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór pojazdu oddala skargę.
Pismem z dnia [...] "R" Spółka z o.o. wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z żądaniem przyznania wynagrodzenia za przechowanie pojazdu marki [...] od dnia przejęcia pojazdu na rzecz Skarbu Państwa do dnia odbioru pojazdu z parkingu.
Rozpoznając powyższy wniosek, postanowieniem z dnia [...] r. Naczelnik Urzędu Skarbowego, na podstawie art. 17 § 1, art. 18, art. 100 § 4, art. 102 § 1, § 2 i § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), odmówił przyznania Spółce z o.o. "R" wynagrodzenia za dozór pojazdu marki [...], za okres od dnia [...] r.
W wyniku zażalenia złożonego na powyższe postanowienie przez "R" Spółka z o.o., Dyrektor Izby Skarbowej w [...] postanowieniem z dnia [...] r., działając w oparciu o art. 138 § 2 i art. 123 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), uchylił zaskarżone postanowienie w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji, celem przeprowadzenia dodatkowego postępowania mającego wyjaśnić: istnienie po stronie Spółki z o.o. "R" legitymacji prawnej do występowania z żądaniem w sprawie, a przy merytorycznym rozpoznaniu zasadności tego żądania, rozważyć wpływ dotychczasowej odmowy wydania pojazdu przez dozorcę na wezwanie organu, sposób wykonywania dozoru nad pojazdem oraz możliwość rozszerzenia wniosku strony o wynagrodzenie za dozór w okresie od przejęcia pojazdu na parking do przejścia jego własności na Skarb Państwa.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy, Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia [...], powołując się na art. 17 § 1, art. 18, art. 100 § 1, i § 3, art. 102 § 1, § 2 i § 4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, odmówił Spółce z o.o. "R" wynagrodzenia za dozór pojazdu marki [...], za okres od [...] r.
W motywach podjętego rozstrzygnięcia organ podał, że "R" Spółka z o.o. nie posiada legitymacji do uzyskania wynagrodzenia za dozór pojazdu w okresie, w którym sprawowała go spółka cywilna "S" bowiem Spółka "R" nie przedstawiła umowy przelewu wierzytelności, a nawet, gdyby faktycznie umowa taka miała miejsce, to i tak nie powodowała ona nawiązania stosunku administracyjnoprawnego między Skarbem Państwa a Spółką z o.o. "R". Następnie Naczelnik zauważył, że nawet jeśli Spółka z o.o. "R" w wyniku faktycznego sprawowania dozoru stała się dozorcą za okres od [...]r. do dnia obioru pojazdu, to w kontekście braku wydania pojazdu na wezwanie organu oraz braku ustanowienia jej dozorcą przez organ likwidacyjny, nie ma ona prawa do wynagrodzenia za dozór, ani zwrotu poniesionych wydatków za wykonywanie dozoru, skoro sprawowała go w sposób sprzeczny z zamiarem i oczekiwaniem organu likwidacyjnego. Nadto, dozór nie był sprawowany należycie, skoro wydany pojazd nie miał żadnej wartości a jego stan w znaczący sposób odbiegał od stanu jaki pojazd przedstawiał w momencie usunięcia go na parking. Uległ on również spaleniu, co dowodzi, iż dozorca nie wykazał się należytą starannością przy jego przechowywaniu. Dodatkowo, pojazd znajdował się na parkingu niestrzeżonym (od [...]r.).