Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 września 2017 r. sprawy ze skargi Prokuratora Regionalnego w Szczecinie na rozporządzenie Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 25 maja 2005 r. nr 9/2005 w sprawie Parku Krajobrazowego Dolina Dolnej Odry I. stwierdza nieważność § 3 ust 1 pkt 13 rozporządzenia Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 25 maja 2005 r., nr 9/2005, w sprawie Parku Krajobrazowego Dolina Dolnej Odry, w części dotyczącej zakazu używania promów na otwartych zbiornikach wodnych, II. w pozostałej części skargę oddala.
Prokurator Regionalny w Szczecinie, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, skargę na rozporządzenie Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 25 maja 2005 r., nr 9/2005 wydane w oparciu o art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, zwanej dalej: "u.o.p.") w sprawie Parku Krajobrazowego Dolina Dolnej Odry.
Wydanemu rozporządzeniu Prokurator zarzucił naruszenie:
- art. 16 ust. 4 u.o.p., w brzmieniu obowiązującym w dacie jego wydania, polegające na braku uzgodnienia projektu rozporządzenia wojewody w przedmiocie utworzenia parku krajobrazowego z właściwymi radami gmin,
- art. 16 ust. 3 u.o.p. w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 2-7 i 14 u.o.p., polegające na wykroczeniu poza normę kompetencyjną i wejściu w materię uregulowaną ustawą przez przyjęcie w § 3 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 4, 6 i 7 rozporządzenia zapisów stanowiących modyfikację treści zakazów ustawowych.
W związku z tak sformułowanym zarzutami, Prokurator na podstawie art. 147
§ 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia w całości.
W uzasadnieniu skargi Prokurator wskazał, iż przed skierowaniem skargi ustalił, że Wojewoda Zachodniopomorski w trakcie prac nad rozporządzeniem "w sprawie Parku Krajobrazowego Dolina Dolnej Odry", nie uzgodnił z właściwymi radami gmin projektu rozporządzenia. Według strony skarżącej, organ był zobowiązany do dokonania ww. czynności ze wszystkimi radami gmin, w granicach których park się znalazł. Argumentował, że jak wynika z porównania treści zaskarżonego aktu z obowiązującym poprzednio rozporządzeniem Wojewody Szczecińskiego nr 4/93 z dnia 1 kwietnia 1993 r., zmianie uległa powierzchnia parku, co należy rozumieć jako zmianę granic parku w rozumieniu art. 16 ust. 4 u.o.p. Podał, że powierzchnia parku wskazana w pierwotnym rozporządzeniu wynosiła 5.632 ha, zaś w zaskarżonym rozporządzeniu jest większa i wynosiła 6.009 ha.
Według Prokuratora, analiza pojęcia "utworzenie parku krajobrazowego" wskazuje, że mieszczą się w nim także ustalenia dotyczące szczególnych celów ochrony oraz zakazy właściwe dla danego parku krajobrazowego, wybrane spośród zamkniętego katalogu zakazów, szczegółowo wymienionych w art. 17 ust. 1 u.o.p.
Prokurator podniósł, że w zaskarżonym rozporządzeniu wprowadzono zakazy, których zakres nie pokrywa się z obostrzeniami wprowadzonymi w poprzednio obowiązującym rozporządzeniu. Stwierdził, że z uwagi na swą treść, zaskarżone rozporządzenie stanowi w istocie rozporządzenie o utworzeniu nowej - w sensie celów ochrony oraz służących temu zakazów - formy ochrony przyrody. Uważa, że brak konsultacji projektu tego rozporządzenia z właściwymi miejscowo radami gmin, stanowi istotne naruszenie procedury uzgodnień, określonej w art. 16 ust. 4 u.o.p.
Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, skarżący Prokurator podkreślił, iż brak jest podstaw do przyjęcia, że w przypadku, gdy wojewoda wydaje rozporządzenie w sprawie obszaru chronionego krajobrazu na podstawie nowej ustawy o ochronie przyrody, które ma zastąpić poprzednio obowiązujące rozporządzenie w tym zakresie, wydane na podstawie przepisów dotychczas obowiązujących, zwolniony jest z obowiązku dokonania uzgodnień, albowiem przepis zwalniający z tego obowiązku nie znalazł się w przepisach przejściowych ustawy u.o.p. Ponadto zauważył, że w treści zaskarżonego rozporządzenia w § 4 zawarto zapis, z którego wynika, iż traci moc ww. rozporządzenie Wojewody Szczecińskiego z dnia 1 kwietnia 1993 r. Wobec tego, zdaniem strony skarżącej, należy przyjąć, że zaskarżone rozporządzenie dotyczy utworzenia parku krajobrazowego i w rozumieniu art. 16 ust. 3 u.o.p. wymagało ono, zgodnie z art. 16 ust. 4 ustawy, uzgodnień z właściwymi radami gmin.