Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie warunków zabudowy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Gebel ( spr.) Sędzia NSA Elżbieta Makowska Protokolant Joanna Białas-Gołąb po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 października 2012r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/14

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu wniosku Stowarzyszenia A. o ponowne rozpoznanie sprawy utrzymało w mocy decyzję własną z dnia [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy z dnia [...], nr [...], ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie dwóch boksów rybackich z przeznaczeniem na funkcję produkcyjną oraz usługową i gastronomiczną na części działki nr [...] położonej w [...], przy ul. [...], zwanej dalej "decyzją z dnia [...]". W uzasadnieniu organ przytoczył dotychczasowy przebieg postępowania wskazując, że we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, pełnomocnik Stowarzyszenia zarzucił, że Kolegium bezzasadnie przyjęło za prawdziwe ustalenia poczynione przez organ I instancji przy wydawaniu kwestionowanej decyzji, w zakresie funkcji produkcyjnej rozbudowywanego obiektu. Zdaniem wnioskodawcy, organ administracji nie może poprzestać na słownym, a nawet pisemnym stwierdzeniu podmiotu, o istnieniu na danej nieruchomości funkcji produkcyjnej, bez badania zgodności tej funkcji z prawem, powinien tę okoliczność samodzielnie ustalić. Wnioskodawca podniósł, że gdyby nawet taka działalność produkcyjna była w obiektach prowadzona, to była ona wykonywana samowolnie, nielegalnie, a zatem nie mogła stanowić odniesienia dla kontynuacji funkcji. Rybacka przystań morska to nie funkcja produkcyjna w zakresie przetwarzania ryb, prowadzenia gastronomii czy wyszynku napojów. Przepisy ustawy z 1996 r. o portach i przystaniach morskich nie dopuszczały prowadzenia na nieruchomości działalności innej niż określona w ustawie, a zwłaszcza bliżej nieokreślonej działalności produkcyjnej. Dopuszczenie takiej funkcji w obiekcie morskiej przystani rybackiej stanowi rażące naruszenie tej ustawy dające podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy. Ponadto pełnomocnik zarzucił, że z analizy urbanistycznej nie wynika, iż istniejące w sąsiedztwie obiekty budowlane dawały podstawę do określenia warunków zabudowy dla nowego obiektu o cechach i parametrach, jak w kwestionowanej decyzji (brak budynków o poddaszu użytkowym, o dwóch kondygnacjach). Dodatkowo wytknięto, że ocena dokonana przez Kolegium dotycząca zapisów kwestionowanej decyzji odnoszących się do zejścia na plażę jest rozszerzającą interpretacją przepisów prawa miejscowego, a zatem interpretacją niedopuszczalną. Kolegium nie wyjaśniło również kwestionowanego dostępu terenu inwestycji do drogi publicznej i zapewnienia miejsc parkingowych poza ul. [...].

Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...], rozpatrując wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy [...] z dnia [...] na wstępie wskazało, że nie jest uprawnione do weryfikacji ustaleń faktycznych organu, tylko do zbadania, czy te ustalenia dawały organowi pierwszej instancji podstawę do wydania kwestionowanej decyzji. Następnie Kolegium podało, że w dacie wydania decyzji Nr [...], teren działki nr [...], znajdował się poza granicą obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przyjętego uchwałą Nr XLVII/333/98 Rady Gminy w Rewalu z dnia 18 czerwca 1998 r., a zatem dla przebudowy wnioskowanych obiektów niezbędne było ustalenie warunków zabudowy w drodze decyzji administracyjnej, po uprzednim przeprowadzeniu postępowania. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy w myśl art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej "u.p.z.p.", jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia warunków w nim wymienionych. Do tych warunków należy m.in. tzw. zasada dobrego sąsiedztwa, uzależniająca zmianę w zagospodarowaniu terenu od dostosowania się do określonych cech zagospodarowania terenu sąsiedniego. Powstająca w sąsiedztwie zabudowanej już działki nowa zabudowa powinna odpowiadać charakterystyce urbanistycznej (kontynuacja funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, linii zabudowy i intensywności wykorzystania terenu) i architektonicznej (gabarytów i formy architektonicznej, obiektów budowlanych) zabudowy już istniejącej. W aktach postępowania administracyjnego zakończonego decyzją Nr [...] znajduje się dokument analizy urbanistycznej, która stanowiła podstawę dla organu do ustalenia warunków zabudowy dla wnioskowanej inwestycji, opisanej jako rozbudowa, nadbudowa boksu rybackiego w [...], ul. [...] dz. nr [...].

Strona 1/14